Hoi lezer! Ik vraag me sterk af met welke reden je deze pagina bekijkt; want boeit het je nou wie ik ben of heb je gewoon niks beters te doen? Op die vraag zal ik hoogstwaarschijnlijk geen antwoord krijgen, maar dat mag mijn pret niet bederven.
Mijn prachtige, elegante naam luidt Max. Ik ben een zeventienjarige die zo'n beetje afwijkt van alles dat normaal is. Ik ben niet zoals mijn leeftijdsgenoten. Ik denk heel anders en vooral over andere onderwerpen. Waar een klasgenoot nadenkt over hoeveel breezers hij tijdens het uitgaan nu weer gaat drinken, is mijn hoofd één grote, kolkende massa van diepgaande gedachten.
Ik weet dat je achteruit bent gedeinsd, kom maar weer terug. Ik ben geen eng, zweverig type. Of een hippie. Ik ben zelfs heel nuchter. Aan de andere kant ben ik ook een enorme dromer. Ik kan uren naar een witte muur zitten staren en dan allemaal interessante onderwerpen naar boven halen. Nu vraag je je waarschijnlijk af wáár ik dan precies aan denk. Die vraag is niet heel makkelijk te beantwoorden, simpelweg omdat er teveel is dat me boeit. Kunst boeit me. Ik hou van fotografie, literatuur, beeldende kunst, films, muziek... zelfs van media. Daarnaast kan ik urenlang filosofische gesprekken voeren en fascineer ik me vrijwel altijd over de mensheid en hun stompzinnige gedrag.
Enfin, dat is even genoeg intelligent uitziend gezwets. Let's go to the fun part. Ik luister ongeveer de hele dag muziek en het gekke is dat daarbij vaak niet eens alleen de muziek me boeit. Ik vind het heerlijk als ik naar muziek luister waarvan ik zeker weet dat er geen mens in de wijde omgeving is die ernaar luistert. Natuurlijk ga ik daar niet te ver in, het is leuk, maar het moet niet mijn hele smaak bepalen.
Genres die me erg aanspreken zijn psychobilly, horror punk, natuurlijk punk in het algemeen en ska met af en toe een beetje metal. Daarnaast kan ik chillout, dubstep en alternative rock vaak ook wel waarderen.
Ik vind het heerlijk om te provoceren, hoewel dat misschien niet het goede woord is. Choqueren komt ook wel in de buurt. Ik hou ervan om mensen op een spottende manier op hun eigen, kinderachtige gedrag te wijzen, ik hou ervan om gehaat te zijn. Dat klinkt heel gek en dat is het ook, maar een vuile blik voelt voor mij beter dan 10 toetjes op een avond (ik ben eetverslaafd). Ik ben ook nogal een flapuit, ik zeg snel wat ik vind en soms ook een beetje té snel. Toch krijg ik daar zelden spijt van; ik vind het heel belangrijk dat iemand een eigen mening heeft en die durft te uiten.
Nu hebben we de binnenkant wel zo'n beetje gehad, we kunnen overschakelen naar de buitenkant. De foto bovenaan deze pagina is een foto van mij. Het zou een beetje raar zijn als het een foto van de buurman was, maar het leek me toch even handig het te zeggen. De foto spreekt voor zich, lijkt me, maar er zijn een paar dingen die je er niet op kunt zien. Ik ben namelijk HEEL lang. Nouja, op deze foto zéker want daar lopen allemaal kleine italianen, maar ik voel me behoorlijk kolossaal als ik door een doorsnee gang loop. Ik hoor vaak dat mensen bang voor me zijn. Ik weet niet of dat door mijn agressieve hoofd komt (serieus, mijn standaard gezichtsuitdrukking is boos, zelfs al ben ik heel vrolijk) of door mijn lengte.
Over lengte gesproken, dit wordt wel een heel lange pagina. Een stuk langer dan ik van tevoren van plan was. Daarom stel ik voor (eigenlijk deel ik mee) dat ik stop met dit lange stuk over mezelf en dat je meer over me te weten komt als je mijn blogposts leest. (oh, helemaal vergeten waar die over gaan. veel muziek, films en ondefineerbare filosofische gedachten, waarschijnlijk)
Ik zeg adieu!
