La Femme Almere: Het perfecte tosti recept!: "Om de perfectste, heerlijkste, smeuïgste, lekkerste, knapperigste tosti's te maken heb je nodig:Kaas, het liefste jong Mozarella Rauwe ham 1..."
Een geweldig recept door mijn geweldige collega.
dinsdag 31 augustus 2010
zaterdag 28 augustus 2010
Glittervampiertjes en Balletzalen
De titel verraadt het al; ik heb vandaag toevallig 'Twilight' op Film 1 voorbij zien komen en dus ook gekeken. Reden hiervoor? Ik verveelde me dood en ik wilde toch naar vampires suck (aangezien ik die hele hype uitkots), dus ik wilde graag weten waar ik dan eventueel om zou moeten lachen.
Wat ik van het verhaal heb begrepen;
Een jongedame met bruin haar verhuist naar een dorpje waar het altijd koud is. Sterker nog, de zon schijnt er nooit. Dit blijkt uit het feit dat haar vampiervriendje Edward nooit glittert, wat natuurlijk wél zo hoort in de zon. Enigszins vreemd, aangezien een heel groot deel van de film zich afspeelt in de buitenlucht. En nog overdag ook!
Natuurlijk kent dit vampiervriendje ook andere gevolgen die enigszins problematisch zijn. Zijn familie ziet Bella (de bruinbehaarde jongedame) namelijk als een wandelend feestmaal en loopt er de hele tijd bij te kwijlen, maar weet zich jammergenoeg in te houden (zou vast leuke horrortaferelen hebben opgeleverd!).
Daarnaast is er nog de jongen met de wipneus en het lange metalhaar. Deze jongen zegt van de indianen af te stammen, die op hun beurt weer van de wolven afstammen. Gezellig dus.
Daar komt bij dat de jongen ook nog per toeval een enorme haat aan de glittervampier heeft. Dat wordt matten, denk je dan. Nou, nee. Niet met het wolvenkindje. Wel met een uiterst opmerkelijk drietal dat woest doet tijdens een potje vampier-baseball. De derde sluit zich aan bij de dark side, maar dan goed (ik volg het zelf ook niet meer) en verdwijnt dan spoorloos. De andere 2 lijken Bella echter als een soort walhalla voor grootverbruik en besluiten haar achterna te gaan. Gelukkig weten mevrouw Bruinhaar en meneer Glitter snel genoeg in hun autootje te duiken en naar een vaag hotel te rijden, waar Bella wordt aangevallen in een balletzaal en bijna sterft. Het is onmogelijk om haar te redden van het Grandioze Gif, aldus Edward, maar het lukt wel! Ze staat weer op, alles is vrolijk en samen gaan ze naar een feest. Daar staan ze te dansen, niet wetende dat de derde creep naar ze staat te gluren achter het glas. Einde van de film.
Ik heb alle actie gemist. De film is nogal vaag, zwijmelig en bereikt nergens een echt spannend punt.
Mijn conclusie; ik had het goed. Het is dus tóch een draak van een film.
Wat ik van het verhaal heb begrepen;
Een jongedame met bruin haar verhuist naar een dorpje waar het altijd koud is. Sterker nog, de zon schijnt er nooit. Dit blijkt uit het feit dat haar vampiervriendje Edward nooit glittert, wat natuurlijk wél zo hoort in de zon. Enigszins vreemd, aangezien een heel groot deel van de film zich afspeelt in de buitenlucht. En nog overdag ook!
Natuurlijk kent dit vampiervriendje ook andere gevolgen die enigszins problematisch zijn. Zijn familie ziet Bella (de bruinbehaarde jongedame) namelijk als een wandelend feestmaal en loopt er de hele tijd bij te kwijlen, maar weet zich jammergenoeg in te houden (zou vast leuke horrortaferelen hebben opgeleverd!).
Daarnaast is er nog de jongen met de wipneus en het lange metalhaar. Deze jongen zegt van de indianen af te stammen, die op hun beurt weer van de wolven afstammen. Gezellig dus.
Daar komt bij dat de jongen ook nog per toeval een enorme haat aan de glittervampier heeft. Dat wordt matten, denk je dan. Nou, nee. Niet met het wolvenkindje. Wel met een uiterst opmerkelijk drietal dat woest doet tijdens een potje vampier-baseball. De derde sluit zich aan bij de dark side, maar dan goed (ik volg het zelf ook niet meer) en verdwijnt dan spoorloos. De andere 2 lijken Bella echter als een soort walhalla voor grootverbruik en besluiten haar achterna te gaan. Gelukkig weten mevrouw Bruinhaar en meneer Glitter snel genoeg in hun autootje te duiken en naar een vaag hotel te rijden, waar Bella wordt aangevallen in een balletzaal en bijna sterft. Het is onmogelijk om haar te redden van het Grandioze Gif, aldus Edward, maar het lukt wel! Ze staat weer op, alles is vrolijk en samen gaan ze naar een feest. Daar staan ze te dansen, niet wetende dat de derde creep naar ze staat te gluren achter het glas. Einde van de film.
Ik heb alle actie gemist. De film is nogal vaag, zwijmelig en bereikt nergens een echt spannend punt.
Mijn conclusie; ik had het goed. Het is dus tóch een draak van een film.
donderdag 26 augustus 2010
maandag 23 augustus 2010
Aankondiging: 30DOES
Ik heb een tijdje rondgelopen met een compleet uitgedacht plan, dat ik samen met gestoord mens 'A' heb bedacht. Het heet 30DOES, wat staat voor thirty days of epic shit.
Het is voor zover ik weet geen nieuw concept, maar dat maakt het nog niet minder leuk.
Het houdt namelijk in dat we heel september elke dag iets gaan doen dat we nog nooit hebben gedaan. Een geweldig idee, vond ik. En dat vond A ook. Daarom is er al een hele waslijst van dingen die we gaan doen, waar ik de leukste 3 uit heb gepikt. Namelijk;
-blind daten
-een dag op dieet
-optreden als zwerver
Dit zijn er 3. Van de 30. Geweldig toch? We hebben geweldige plannen. En álles komt op onze blogs. ALLES. Als het meezit inclusief foto's.
De lijst is trouwens wel onder voorbehoud, want er zijn zoveel leuke dingen dat we moeten schrappen.
Reken maar op een leuke septembermaand!
Het is voor zover ik weet geen nieuw concept, maar dat maakt het nog niet minder leuk.
Het houdt namelijk in dat we heel september elke dag iets gaan doen dat we nog nooit hebben gedaan. Een geweldig idee, vond ik. En dat vond A ook. Daarom is er al een hele waslijst van dingen die we gaan doen, waar ik de leukste 3 uit heb gepikt. Namelijk;
-blind daten
-een dag op dieet
-optreden als zwerver
Dit zijn er 3. Van de 30. Geweldig toch? We hebben geweldige plannen. En álles komt op onze blogs. ALLES. Als het meezit inclusief foto's.
De lijst is trouwens wel onder voorbehoud, want er zijn zoveel leuke dingen dat we moeten schrappen.
Reken maar op een leuke septembermaand!
zaterdag 21 augustus 2010
I like-abilly
Ik heb net een nieuwe Psychobillyband ontdekt op vimeo.com .
Het ging me in eerste instantie alleen om de video, omdat die er zo geweldig uitzag (ik heb een zwak voor psychobilly vrouwen EN zombies, gecombineerd is dat gewoon geweldig), maar daarna ontdekte ik dat het ook gewoon een enorm toffe band is!
Daarom besloot ik om de video te delen met de buitenwereld. Overigens echt geweldige effecten in de film, al zijn ze nog zo simpel soms. Heerlijke video!
Veel plezier bij het kijken van deze ge-wel-dige videoclip.
Het ging me in eerste instantie alleen om de video, omdat die er zo geweldig uitzag (ik heb een zwak voor psychobilly vrouwen EN zombies, gecombineerd is dat gewoon geweldig), maar daarna ontdekte ik dat het ook gewoon een enorm toffe band is!
Daarom besloot ik om de video te delen met de buitenwereld. Overigens echt geweldige effecten in de film, al zijn ze nog zo simpel soms. Heerlijke video!
Veel plezier bij het kijken van deze ge-wel-dige videoclip.
vrijdag 20 augustus 2010
Mijn obsessie
Om te beginnen zie ik dat ik de titel van dit stukje blog weer geweldig heb gekozen. Bij obsessie denkt men meteen aan enge stalkers. Daar kan ik ze ook niet echt ongelijk in geven, of tenminste, ik zou niet weten hoe.
En dat is precies waar dit stukje over gaat. Ik heb namelijk een enorme zwak voor ruige en enge vrouwen. Veel mensen vinden het gek dat ik, als onderdeel van het collectieve begrip 'mannelijk geslacht' (oké, genoeg dure woorden vandaag), vooral naar muziek met vrouwen luister. Mensen denken hierbij vooral aan schattige liefdesliedjes en folk, maar dat ligt bij mij totaal anders. Men neme een mooie vrouw en een psychobilly, punk of-metalband en ik ben verkocht. Ook tattoos en motoren vind ik helemáál niet erg.
Toch is het een beetje vreemd. Want wie valt er nou op zulke vrouwen? Ik dus, maar ik ken niet erg veel mensen die er zo over denken. Dat voelt dan ook wel weer heerlijk, het geeft het gevoel dat je uniek bent.
Ik heb overigens een begrip gevonden voor het soort vrouwen waar ik het net over had (en ik zeg expres vrouwen, want ik val niet op magere, puberende scharminkeltjes) ; psychobarbies. Ik heb het eigenlijk niet zelf bedacht en voor zover ik weet is het geen officiële term, maar het omschrijft ze wel het beste; mooie vrouwen met veel tattoos, een perfecte huid en het liefst helemaal in fifties stijl. Oh, en op een dikke harley davidson.
Aangezien mijn enorme talent bij jou waarschijnlijk geen imaginaire vrouw in het hoofd prent, heb ik een paar video's gezocht over het soort vrouw waar ik het nou al te lang over heb. Dat bespaart jou lezen.
En mij ook, achteraf.
ob·ses·sie de; v -s dat wat iem onophoudelijk in zijn gedachten bezighoudtZo enorm ver gaat mijn uit de hand gelopen hobby niet, maar eigenlijk vind ik het woord obsessie gewoon geweldig om te gebruiken. Zoals ik al eerder zei; het klinkt zo lekker eng. Ik ben dol op eng.
En dat is precies waar dit stukje over gaat. Ik heb namelijk een enorme zwak voor ruige en enge vrouwen. Veel mensen vinden het gek dat ik, als onderdeel van het collectieve begrip 'mannelijk geslacht' (oké, genoeg dure woorden vandaag), vooral naar muziek met vrouwen luister. Mensen denken hierbij vooral aan schattige liefdesliedjes en folk, maar dat ligt bij mij totaal anders. Men neme een mooie vrouw en een psychobilly, punk of-metalband en ik ben verkocht. Ook tattoos en motoren vind ik helemáál niet erg.
Toch is het een beetje vreemd. Want wie valt er nou op zulke vrouwen? Ik dus, maar ik ken niet erg veel mensen die er zo over denken. Dat voelt dan ook wel weer heerlijk, het geeft het gevoel dat je uniek bent.
Ik heb overigens een begrip gevonden voor het soort vrouwen waar ik het net over had (en ik zeg expres vrouwen, want ik val niet op magere, puberende scharminkeltjes) ; psychobarbies. Ik heb het eigenlijk niet zelf bedacht en voor zover ik weet is het geen officiële term, maar het omschrijft ze wel het beste; mooie vrouwen met veel tattoos, een perfecte huid en het liefst helemaal in fifties stijl. Oh, en op een dikke harley davidson.
Aangezien mijn enorme talent bij jou waarschijnlijk geen imaginaire vrouw in het hoofd prent, heb ik een paar video's gezocht over het soort vrouw waar ik het nou al te lang over heb. Dat bespaart jou lezen.
En mij ook, achteraf.
dinsdag 17 augustus 2010
TANTE MIES
Dit liedje straalt niet alleen intelligentie uit, het is ook nog eens een echte meezinger!
Oh, ik heb het trouwens zelf geschreven, dus kopiëren is zoals altijd verboden :D
Soms heb je van die dagen,
Dan gaat het allemaal niet zo vlug
De lucht is grijs, de takken dor
God, kon je maar terug
Naar die ouwe goeie tijden
In de schattige Jordaaaaan
Dat je muntthee zat te drinken
Bij die lieve dikke Sjaan
En dan was daar tante Mies,
Met haar enorm verrotte kies
Kussen kon ze als de beste,
Maar nee, dat was te vies.
En dan was daar tante Mies,
Die goeie ouwe Fries,
Op haar ouwe krentenkarretje
Dat door de straten blies.
Maar nu zit je op je kamer
Je ziet een bloemetjesgordijn.
Je verveelt je als een dooie kat.
En nee, dat is niet fijn.
Soms zou je weleens willen zeggen
Goh, wat is het saai
Maar daarvan kreeg die lieve tante
Een gezicht als een koeienvlaai
En dan was daar tante Mies,
Met haar enorm verrotte kies
Kussen kon ze als de beste,
Maar nee, dat was te vies.
En dan was daar tante Mies,
Die goeie ouwe Fries,
Op haar ouwe krentenkarretje
Dat door de straten blies.
Maar op een dag ging Tante Mies
Met haar enorm verrotte kies
Naar een oersaaie begrafenis,
Gebrand op haar netvlies
Maar oh, lieve tante Mies.
Wees toch eventjes logisch.
Die persoon in die versierde kist,
Dat was u, mijn tante Mies.
En dat was dan tante Mies,
Met haar enorm verrotte kies
Niet meer op het karretje
Dat door de straten blies
En ik verveelde me weer dood
Als een vis in de saaie sloot
Want arme tante Mies,
Wat een enorm verlies.
Oh, ik heb het trouwens zelf geschreven, dus kopiëren is zoals altijd verboden :D
Soms heb je van die dagen,
Dan gaat het allemaal niet zo vlug
De lucht is grijs, de takken dor
God, kon je maar terug
Naar die ouwe goeie tijden
In de schattige Jordaaaaan
Dat je muntthee zat te drinken
Bij die lieve dikke Sjaan
En dan was daar tante Mies,
Met haar enorm verrotte kies
Kussen kon ze als de beste,
Maar nee, dat was te vies.
En dan was daar tante Mies,
Die goeie ouwe Fries,
Op haar ouwe krentenkarretje
Dat door de straten blies.
Maar nu zit je op je kamer
Je ziet een bloemetjesgordijn.
Je verveelt je als een dooie kat.
En nee, dat is niet fijn.
Soms zou je weleens willen zeggen
Goh, wat is het saai
Maar daarvan kreeg die lieve tante
Een gezicht als een koeienvlaai
En dan was daar tante Mies,
Met haar enorm verrotte kies
Kussen kon ze als de beste,
Maar nee, dat was te vies.
En dan was daar tante Mies,
Die goeie ouwe Fries,
Op haar ouwe krentenkarretje
Dat door de straten blies.
Maar op een dag ging Tante Mies
Met haar enorm verrotte kies
Naar een oersaaie begrafenis,
Gebrand op haar netvlies
Maar oh, lieve tante Mies.
Wees toch eventjes logisch.
Die persoon in die versierde kist,
Dat was u, mijn tante Mies.
En dat was dan tante Mies,
Met haar enorm verrotte kies
Niet meer op het karretje
Dat door de straten blies
En ik verveelde me weer dood
Als een vis in de saaie sloot
Want arme tante Mies,
Wat een enorm verlies.
maandag 16 augustus 2010
Feeling objects
Ik heb mezelf een opdracht gegeven voor een mooie fotosessie. Het doel ervan is om enkel objecten, geen mensen, weer te geven en er toch een menselijk gevoel mee uit te beelden. Ik denk dat de set uit 5 tot 10 foto's gaat bestaan. Ik heb er twee af, dus dat is nog een hoop werk. Desondanks ben ik ervan overtuigd dat het me gaat lukken, want het is niet alleen leuk, maar vooral uitdagend.
Op mijn flickr account kun je zien hoe het proces verloopt.
Op mijn flickr account kun je zien hoe het proces verloopt.
Wanneer men zich verveelt...
Als ik me verveel ga ik rare dingen doen. Dingen waarvan de meeste mensen niet eens wisten dat ze mogelijk waren. Ik word completely insane. En dat is alleen al zo als mijn verveling boven gemiddeld is. Maar op dit moment is mijn verveling zo duivels dat ik achterlijke dingen ga doen.
Eens zien wat ik vandaag gedaan heb;
-tape over mijn mond plakken, het er weer af halen en het er weer op plakken (ouch!)
-minikaraoke gedaan (in m'n eentje)
-tubes tandpasta gefotografeerd
-mensen lastiggevallen op omegle (ik was een ongestelde vrouw die Kees heette en in Namibië woonde)
-grunting/growling/screaming tutorials gekeken op youtube
-in mijn eentje een dikke houseparty georganiseerd
-mieren geteld op mijn vensterbank (verder dan 2 kwam ik niet)
-REDRUM op papiertjes schrijven in de hoop mensen bang te maken
-een lijst gemaakt van wat ik doe als ik me verveel.
Ren maar snel weg. Misschien word je wel onderdeel van mijn duivelse verveling.
Eens zien wat ik vandaag gedaan heb;
-tape over mijn mond plakken, het er weer af halen en het er weer op plakken (ouch!)
-minikaraoke gedaan (in m'n eentje)
-tubes tandpasta gefotografeerd
-mensen lastiggevallen op omegle (ik was een ongestelde vrouw die Kees heette en in Namibië woonde)
-grunting/growling/screaming tutorials gekeken op youtube
-in mijn eentje een dikke houseparty georganiseerd
-mieren geteld op mijn vensterbank (verder dan 2 kwam ik niet)
-REDRUM op papiertjes schrijven in de hoop mensen bang te maken
-een lijst gemaakt van wat ik doe als ik me verveel.
Ren maar snel weg. Misschien word je wel onderdeel van mijn duivelse verveling.
Review: Accidents Happen
Ik las een tijd geleden ergens iets over de comedyfilm 'Accidents Happen'. Het verhaal sprak me wel aan en het commentaar was goed, dus ik heb besloten hem maar eens te gaan kijken.
Accidents Happen gaat over een niet zo heel gelukkige familie in Amerika. De kinderen houden er nogal van om streken uit te halen en dat zorgt niet alleen voor problemen, het schiet voor moeder Gloria ook nog eens het verkeerde keelgat in.
Dit klinkt als een standaard kinderfilm, maar naar mijn mening is het dat niet. In deze film zit een hoop zwarte humor en uiteindelijk krijg je wel degelijk te maken met grotere problemen en psychische kwesties. Vooral familiekwesties, eigenlijk.
Deze film heeft me erg aan het lachen gekregen, vooral om de eerste scène en de af en toe vrij aparte uitspraken van Gloria heb ik me helemaal slap gelachen. Ik vond dit een erg geslaagde film die voor herhaling vatbaar is.
Op een schaal van 1 tot 5: 4.
Accidents Happen gaat over een niet zo heel gelukkige familie in Amerika. De kinderen houden er nogal van om streken uit te halen en dat zorgt niet alleen voor problemen, het schiet voor moeder Gloria ook nog eens het verkeerde keelgat in.
Dit klinkt als een standaard kinderfilm, maar naar mijn mening is het dat niet. In deze film zit een hoop zwarte humor en uiteindelijk krijg je wel degelijk te maken met grotere problemen en psychische kwesties. Vooral familiekwesties, eigenlijk.
Deze film heeft me erg aan het lachen gekregen, vooral om de eerste scène en de af en toe vrij aparte uitspraken van Gloria heb ik me helemaal slap gelachen. Ik vond dit een erg geslaagde film die voor herhaling vatbaar is.
Op een schaal van 1 tot 5: 4.
zondag 15 augustus 2010
Ik ben verliefd, ik ben verliefd
Ik ben verliefd, verliefd op mijn koptelefoon. Een Sennheiser van maar 30 euro.
Ik heb deze grote liefde voor het eerst gezien bij een vriendin en ze heeft me sindsdien niet meer losgelaten. Met haar heerlijke bas, geweldige bereik. Al haar zang verblijdt mijn oren.
Deze koptelefoon kan een lelijk liedje mooi maken.
En dus zit ik hier nu, terwijl ik stomme, nutteloze of depressieve liedjes luister. Of agressieve natuurlijk, want daarvan zijn velen mijn favoriet. Elk liedje lijkt me completer te maken. Ik weet niet of jij, als lezer, mijn verliefde gedachten kunt begrijpen.
Mijn grote liefde is tenslotte maar een koptelefoon.
Ik heb deze grote liefde voor het eerst gezien bij een vriendin en ze heeft me sindsdien niet meer losgelaten. Met haar heerlijke bas, geweldige bereik. Al haar zang verblijdt mijn oren.
Deze koptelefoon kan een lelijk liedje mooi maken.
En dus zit ik hier nu, terwijl ik stomme, nutteloze of depressieve liedjes luister. Of agressieve natuurlijk, want daarvan zijn velen mijn favoriet. Elk liedje lijkt me completer te maken. Ik weet niet of jij, als lezer, mijn verliefde gedachten kunt begrijpen.
Mijn grote liefde is tenslotte maar een koptelefoon.
Aluminiumfolie is het nieuwe zwart
Ik irriteer me de laatste tijd behoorlijk aan alle 'futuristische' zooi op tv. Ik snap niet wat er ineens voor heeft gezorgd dat aluminiumfolie en slome bliepjes zo geliefd zijn. Sterker nog, ik irriteer me ongelooflijk aan de 'lege' muziek die ons tijdperk ontsiert.
Zodra ik op een zondagochtend de tv aanzet heb ik de keuze uit kerkdiensten, Teleshopping of MTV. Ik kies vaak voor het laatste omdat er heel af en toe wel iets leuks tussen zit, maar na enkele minuten bedenk ik me vaak al. Ik raak namelijk mateloos geïrriteerd door het feit dat iedereen ineens zoveel zin heeft in de toekomst.
Blijkbaar zijn ze toch eindelijk over de film 2012 heen, anders waren ze daar niet zo lyrisch over.
Het ergste is nog dat deze toekomst totaal niet realistisch is. Als je bijvoorbeeld een video van the Black Eyed Peas ziet, is het eerste dat opvalt een vrouw met een enorme decolleté in een soort metalen robotpak. Ain't gonna happen. En die mensen die met halve bazooka's op hun arm lopen? Dacht ik ook even niet. Zelfs niet in Amerika. Is dit nou het beeld van de toekomst? Mensen met kleren van zilverfolie en zwevende huizen? Als dat zo is, ben ik blij dat ik er tegen die tijd niet meer ben.
Dan heb je nog de muziek. Verschrikkelijke muziek. Ik heb eigenlijk geen idee hoe ze het nu noemen. Trance? Het is SAAI. Ik vind het nog knap dat ze het muziek durven te noemen. Een beetje geruis, een bliepje en af en toe wat woorden = muziek? Dacht het niet. Kijk voor de grap eens naar het onderstaande filmpje.
Dit kun je toch geen muziek noemen?
Met alle respect; ik ben zo progressief als wat maar als alles op deze manier gaat veranderen, hoeft het van mij echt niet meer.
gat-ver-dam-me.
Zodra ik op een zondagochtend de tv aanzet heb ik de keuze uit kerkdiensten, Teleshopping of MTV. Ik kies vaak voor het laatste omdat er heel af en toe wel iets leuks tussen zit, maar na enkele minuten bedenk ik me vaak al. Ik raak namelijk mateloos geïrriteerd door het feit dat iedereen ineens zoveel zin heeft in de toekomst.
Blijkbaar zijn ze toch eindelijk over de film 2012 heen, anders waren ze daar niet zo lyrisch over.
Het ergste is nog dat deze toekomst totaal niet realistisch is. Als je bijvoorbeeld een video van the Black Eyed Peas ziet, is het eerste dat opvalt een vrouw met een enorme decolleté in een soort metalen robotpak. Ain't gonna happen. En die mensen die met halve bazooka's op hun arm lopen? Dacht ik ook even niet. Zelfs niet in Amerika. Is dit nou het beeld van de toekomst? Mensen met kleren van zilverfolie en zwevende huizen? Als dat zo is, ben ik blij dat ik er tegen die tijd niet meer ben.
Dan heb je nog de muziek. Verschrikkelijke muziek. Ik heb eigenlijk geen idee hoe ze het nu noemen. Trance? Het is SAAI. Ik vind het nog knap dat ze het muziek durven te noemen. Een beetje geruis, een bliepje en af en toe wat woorden = muziek? Dacht het niet. Kijk voor de grap eens naar het onderstaande filmpje.
Dit kun je toch geen muziek noemen?
Met alle respect; ik ben zo progressief als wat maar als alles op deze manier gaat veranderen, hoeft het van mij echt niet meer.
gat-ver-dam-me.
zaterdag 14 augustus 2010
Mijn sportverleden
Barbecueën in de tuin. Heerlijk zomers. Meestal komen dan de meest geweldige gesprekken naar boven, drinken we bier terwijl de zon ondergaat en zingen we gestoorde liedjes. Nouja, dat doe je met vrienden.
Niet met je ouders. Want met je ouders praat je over 'vroegâh'.
Dat 'vroegâh' bestaat bij ons vooral uit dramatische sportervaringen. Niet van die ervaringen waarbij tranen over je wangen lopen van geluk, maar eerder van ellende. Zo hebben mijn broertje en ik er een behoorlijke tijd over gedaan om onze zwemdiploma's te halen. Mijn moeder heeft onnodig veel tijd doorgebracht in de kantine van het zwembad, waar de hele dag André Hazes werd gedraaid. Het moet verschrikkelijk zijn geweest en ik voel me dan ook oprecht schuldig. Aan de andere kant kon ik er vrij weinig aan doen, want ik had een verschrikkelijke zwemjuf. Ik weet nog precies hoe ze was. Een vrouw van (ik gok) in de vijftig, graatmager en met rood haar. Ze had altijd dezelfde bril op en ieder kind in mijn zwemgroep was bang voor haar. Juf Els, heette ze.
In die tijd had ik nogal moeite met door het beruchte 'gat' te zwemmen. Het bovenste gat lukte me wel, maar dat eronder vond ik veel te eng omdat dat heel erg diep was. Vast wel honderd meter! Juf Els trok zich daar echter niks van aan, die was van staal. Ze smeet je zonder pardon in het water en dan kwam je jankend terug van zwemles. Een traumatische ervaring dus, die niet alleen ik, maar ook mijn broertje heeft moeten meemaken.
Naast de zwemles was er Judo. Iedereen zat op Judo, en ik dus ook. Want dat was stoer, met je vrienden vechten. Neem het mijn brein niet kwalijk, ik was 5 ofzo.
Het is niet dat ik Judo niet leuk vond, integendeel, maar ik was toen misschien nog wel luier dan ik nu ben. Dat heeft me aardig wat medailles gekost en mijn ouders zaten dan ook regelmatig met de handen in het haar als er kampioenschappen waren. Tijdens toernooien bleef ik gewoon liggen als iemand me op de grond gooide, ik nam niet eens de moeite om overeind te komen, al weet ik zeker dat ik twee keer zo groot en twee keer zo sterk was als mijn tegenstander. Uiteindelijk bleek wel dat ik iets van Judo had geleerd, ik had namelijk mijn meest ingewikkelde trucjes toegepast op een klasgenootje, maar leuk was het uiteindelijk niet meer. En dus besloot ik mijn Judotijdperk op een erg creatieve manier af te sluiten, namelijk door te zeggen; "Mama, ik ga nog liever dood dan dat ik nog een keer naar Judo ga".
Ook bij mijn broertje was Judo niet echt een succes, met als verschil dat hij wél een medaille heeft gewonnen. Hij bleef namelijk niet liggen, hij bleef gewoon voor zich uit staan staren. Ik weet nog dat hij tegen een klein, ongelooflijk fanatiek jongetje moest vechten. Het jongetje maakte een soort flying kick en mijn broertje bleef roerloos staan. Uiteindelijk was het zijn tegenstander die op de grond lag, zonder dat hij wat had gedaan.
Al met al zijn we dus een erg sportieve familie. Ik heb natuurlijk nog genoeg leuke ervaringen overgehouden aan basketball, of de loopband in de sportschool, maar voorlopig ben ik nog niet van plan om die te delen. Dat komt later.
Want er moet toch een béétje mysterie overblijven.
Niet met je ouders. Want met je ouders praat je over 'vroegâh'.
Dat 'vroegâh' bestaat bij ons vooral uit dramatische sportervaringen. Niet van die ervaringen waarbij tranen over je wangen lopen van geluk, maar eerder van ellende. Zo hebben mijn broertje en ik er een behoorlijke tijd over gedaan om onze zwemdiploma's te halen. Mijn moeder heeft onnodig veel tijd doorgebracht in de kantine van het zwembad, waar de hele dag André Hazes werd gedraaid. Het moet verschrikkelijk zijn geweest en ik voel me dan ook oprecht schuldig. Aan de andere kant kon ik er vrij weinig aan doen, want ik had een verschrikkelijke zwemjuf. Ik weet nog precies hoe ze was. Een vrouw van (ik gok) in de vijftig, graatmager en met rood haar. Ze had altijd dezelfde bril op en ieder kind in mijn zwemgroep was bang voor haar. Juf Els, heette ze.
In die tijd had ik nogal moeite met door het beruchte 'gat' te zwemmen. Het bovenste gat lukte me wel, maar dat eronder vond ik veel te eng omdat dat heel erg diep was. Vast wel honderd meter! Juf Els trok zich daar echter niks van aan, die was van staal. Ze smeet je zonder pardon in het water en dan kwam je jankend terug van zwemles. Een traumatische ervaring dus, die niet alleen ik, maar ook mijn broertje heeft moeten meemaken.
Naast de zwemles was er Judo. Iedereen zat op Judo, en ik dus ook. Want dat was stoer, met je vrienden vechten. Neem het mijn brein niet kwalijk, ik was 5 ofzo.
Het is niet dat ik Judo niet leuk vond, integendeel, maar ik was toen misschien nog wel luier dan ik nu ben. Dat heeft me aardig wat medailles gekost en mijn ouders zaten dan ook regelmatig met de handen in het haar als er kampioenschappen waren. Tijdens toernooien bleef ik gewoon liggen als iemand me op de grond gooide, ik nam niet eens de moeite om overeind te komen, al weet ik zeker dat ik twee keer zo groot en twee keer zo sterk was als mijn tegenstander. Uiteindelijk bleek wel dat ik iets van Judo had geleerd, ik had namelijk mijn meest ingewikkelde trucjes toegepast op een klasgenootje, maar leuk was het uiteindelijk niet meer. En dus besloot ik mijn Judotijdperk op een erg creatieve manier af te sluiten, namelijk door te zeggen; "Mama, ik ga nog liever dood dan dat ik nog een keer naar Judo ga".
Ook bij mijn broertje was Judo niet echt een succes, met als verschil dat hij wél een medaille heeft gewonnen. Hij bleef namelijk niet liggen, hij bleef gewoon voor zich uit staan staren. Ik weet nog dat hij tegen een klein, ongelooflijk fanatiek jongetje moest vechten. Het jongetje maakte een soort flying kick en mijn broertje bleef roerloos staan. Uiteindelijk was het zijn tegenstander die op de grond lag, zonder dat hij wat had gedaan.
Al met al zijn we dus een erg sportieve familie. Ik heb natuurlijk nog genoeg leuke ervaringen overgehouden aan basketball, of de loopband in de sportschool, maar voorlopig ben ik nog niet van plan om die te delen. Dat komt later.
Want er moet toch een béétje mysterie overblijven.
Review: the Creepshow - Run for your life
Toen ik ze net had ontdekt was the Creepshow voor mij zeker een aangename verrassing. Deze band, gefront door een prachtige vrouw met een geweldige stem, laat in haar muziek verschillende kenmerken van psychobilly, punk en soms wat rockabilly horen, maar zeker niet zonder haar prachtige, originele sound te verliezen.
Het album telt maar liefst 10 geweldige nummers, waarvan 'run for your life', 'take my hand' en 'long way down' naar mijn idee veruit de beste zijn. Daarnaast kan ik ook 'dearly departed' en 'buried alive' erg waarderen. Natuurlijk zijn dit niet de enige goede tracks, het hele album staat vol met heerlijke nummers die heel catchy zijn.
Dit album is een geweldige aanwinst voor iedereen die op zoek is naar leuke, frisse en nieuwe muziek. Voor de indie-liefhebber is het misschien beter dit achterwege te laten, maar dit album is zeker aan te raden voor de punk en psychobilly liefhebbers.
Op een schaal van 1 tot 10: 9!
Het album telt maar liefst 10 geweldige nummers, waarvan 'run for your life', 'take my hand' en 'long way down' naar mijn idee veruit de beste zijn. Daarnaast kan ik ook 'dearly departed' en 'buried alive' erg waarderen. Natuurlijk zijn dit niet de enige goede tracks, het hele album staat vol met heerlijke nummers die heel catchy zijn.
Dit album is een geweldige aanwinst voor iedereen die op zoek is naar leuke, frisse en nieuwe muziek. Voor de indie-liefhebber is het misschien beter dit achterwege te laten, maar dit album is zeker aan te raden voor de punk en psychobilly liefhebbers.
Op een schaal van 1 tot 10: 9!
Waarom gaan bijen dood?
Op dit moment zit ik in mijn vrij warme kamer. Er zit al bijna een half uur lang een bij op mijn raam en ik ben ongeveer panisch. Ik wil namelijk NIET gestoken worden. Misschien denk je "Ach joh, bijen steken niet als je niks doet". Dat is niet zo. Die ellendige rotbeesten moeten namelijk áltijd mij hebben.
En toch vind ik bijen eigenlijk maar zielig. Want zodra ze je hebben gestoken gaan ze dood. Het is een laatste redmiddel, of zoiets. Maar dat snap ik dus niet. Want waarom zou je nog willen prikken als je toch dood gaat? Het heeft toch geen zin. Zou het een wraakactie zijn op de persoon die de bij iets heeft aangedaan? In mijn geval zijn al die bijen dan dumbasses aangezien ik meestal gewoon zit. Misschien zijn ze wel suïcidaal. Ik zou het echt niet weten.
Wat ik wel weet, is dat deze bij nodig naar buiten moet voordat hij me steekt. In de tussentijd zal ik maar hopen op een antwoord. Want dit is een erg serieuze kwestie.
En toch vind ik bijen eigenlijk maar zielig. Want zodra ze je hebben gestoken gaan ze dood. Het is een laatste redmiddel, of zoiets. Maar dat snap ik dus niet. Want waarom zou je nog willen prikken als je toch dood gaat? Het heeft toch geen zin. Zou het een wraakactie zijn op de persoon die de bij iets heeft aangedaan? In mijn geval zijn al die bijen dan dumbasses aangezien ik meestal gewoon zit. Misschien zijn ze wel suïcidaal. Ik zou het echt niet weten.
Wat ik wel weet, is dat deze bij nodig naar buiten moet voordat hij me steekt. In de tussentijd zal ik maar hopen op een antwoord. Want dit is een erg serieuze kwestie.
Recept: gebakken hemel met aardbeien
(Dit recept stond eerst op papercreatures.nl, mijn andere blogsite)
Vandaag gaan we je leren hoe je de hemel in een springvorm kunt maken! Als je nu niet ontzettend blij met ons bent, als één van onze vele (ahum) lezers, weten wij het ook niet meer. Ben je ontevreden of heb je een klacht (of voedselvergiftiging) overgehouden aan dit heerlijke recept, stel je dan gerust met het feit dat het rode kruisje rechtsbovenin altijd op je wacht. But okay, voor de persoon bij wie wél het water in de mond loopt, is dan hier het recept!
Wat heb je nodig?
- 300 gram bloem
- 300 gram suiker
- 300 gram boter
- 2 zakjes vanillesuiker
- beetje zout (na naderonderzoek is gebleken dat ZONDER zout de taart ook nog hemels smaakt)
- 6 eieren
- 500 gram pure chocola
- 100 gram melk bchocolade
- beetje melk
- VEEL aardbeienjam
- Bakje aardbeien
- 75 gram witte chocolade
- een mixer
- 2 springvormen (28 cm)
Verwarm als eerst de oven voor op 160 graden (wellicht wekt dit enkele frustratie op, zoals bij ons het geval was aangezien de oven zich te goed voor ons voelde).
Vet de springvormen goed in met boter en breng een klein laagje bloem aan. (het laatste is eigenlijk pure onzin, maar het klinkt zo lekker culinair)
Snij de afgewogen boter in kleine blokjes (niet té klein). Voeg dan de suiker, vanillesuiker en eventueel een beetje zout toe aan de boter. Mix het even tot het een zacht mengsel is. Voeg dan één voor één de eieren toe en mix het weer tot een geheel.
Voeg de bloem toe, wanneer het zo lekker is dat je het liefste wilt stoppen en nog alleen aar het beslag op wilt eten is het goed! Probeer je in te houden en verdeel het beslag over de twee springvormen, strijk het glad en zet ze in de oven voor de komende 60 minuten. Wees niet bang als het net ongare pannenkoekenlijken, dit is normaal!
Nu heb je 60 minuten niks te doen. Misschien moet je maar dat oude gevoel van koekjes bakken weer naar boven laten komen, je oude oma uit haar schommelstoel rukken en haar dwingen tot het spelen van een spelletje oerhollands maar toch vooral oersaai ganzenbord.
Wanneer je gans ca. 300 keer is overreden, in de put is gevallen en in de gevangenis is beland, zullen je 60 minuten waarschijnlijk voorbij zijn. Dit kun je checken door te kijken of je cakes goudbruin zijn. Is dit het geval en doet je oven een wanhopige poging om gehoord te worden, dan kun je de springvormen uit de oven halen. Let wel op: als je de springvormen uit de oven haalt en je bent blij met je vingers, dan kun je beter ovenhandschoenen of pannenlappen gebruiken.
We zullen dan nu, casual chic de chocolade gaan smelten, op de zogenaamde ‘au bain marie’ manier. Ik zal je gerust stellen, dat klinkt moeilijker dan het is. Zet een pan water op en hang daar boven een (glazen)kom. (zorg wel dat de stoom weg kan) Stop hier de pure en de melk chocola in, de warmte van de stoom en van het water zal de chocola smelten. Blijf goed roeren en voeg een beetje melk toe. Wanneer je denkt dat je chocoladesaus hopeloos verloren is, ben je op de goede weg. Op dit moment voeg je nog een beetje melk toe, tot je saus weer glad word.
Zet nu je fornuis uit en doe een greep naar de meest stevig uitziende cake. Dit wordt je onderlaag (niet je ondergang). Smeer hier eerst ongeveer een vierde van de gesmolten pure/melk chocola op, dan een dikke laag jam (het liefst de hele pot in één keer) en dan weer een vierde chocola. Leg hier de tweede cake bovenop. Smeer deze zo vol met de overgebleven chocoladesaus dat het er ontzettend ranzig uitziet en aan alle kanten druipt. Dan ben je op de goede weg.
Maak nu de aardbeien schoon (kijk goed of er geen Siamese tweelingen tussen zitten zoals bij ons) en scalpeer ze (haal het kroontje eraf).
Drapeer deze nu in een kunstig patroon á la Rembrandt, op je taart. En dek ze daarna toe met een prachtig, vet en dik laagje geraspte witte chocolade!
Serveer hem op je mooiste schaal (of die van je moeder) en kijk uit dat je je vingers er niet bij opeet!
Variatietips; je kunt de jam ook vervangen door witte chocolade, voor een enorm machtige maar toch heerlijke driedubbele chocoladetaart!
Vandaag gaan we je leren hoe je de hemel in een springvorm kunt maken! Als je nu niet ontzettend blij met ons bent, als één van onze vele (ahum) lezers, weten wij het ook niet meer. Ben je ontevreden of heb je een klacht (of voedselvergiftiging) overgehouden aan dit heerlijke recept, stel je dan gerust met het feit dat het rode kruisje rechtsbovenin altijd op je wacht. But okay, voor de persoon bij wie wél het water in de mond loopt, is dan hier het recept!
Wat heb je nodig?
- 300 gram bloem
- 300 gram suiker
- 300 gram boter
- 2 zakjes vanillesuiker
- beetje zout (na naderonderzoek is gebleken dat ZONDER zout de taart ook nog hemels smaakt)
- 6 eieren
- 500 gram pure chocola
- 100 gram melk bchocolade
- beetje melk
- VEEL aardbeienjam
- Bakje aardbeien
- 75 gram witte chocolade
- een mixer
- 2 springvormen (28 cm)
Verwarm als eerst de oven voor op 160 graden (wellicht wekt dit enkele frustratie op, zoals bij ons het geval was aangezien de oven zich te goed voor ons voelde).
Vet de springvormen goed in met boter en breng een klein laagje bloem aan. (het laatste is eigenlijk pure onzin, maar het klinkt zo lekker culinair)
Snij de afgewogen boter in kleine blokjes (niet té klein). Voeg dan de suiker, vanillesuiker en eventueel een beetje zout toe aan de boter. Mix het even tot het een zacht mengsel is. Voeg dan één voor één de eieren toe en mix het weer tot een geheel.
Voeg de bloem toe, wanneer het zo lekker is dat je het liefste wilt stoppen en nog alleen aar het beslag op wilt eten is het goed! Probeer je in te houden en verdeel het beslag over de twee springvormen, strijk het glad en zet ze in de oven voor de komende 60 minuten. Wees niet bang als het net ongare pannenkoekenlijken, dit is normaal!
Nu heb je 60 minuten niks te doen. Misschien moet je maar dat oude gevoel van koekjes bakken weer naar boven laten komen, je oude oma uit haar schommelstoel rukken en haar dwingen tot het spelen van een spelletje oerhollands maar toch vooral oersaai ganzenbord.
Wanneer je gans ca. 300 keer is overreden, in de put is gevallen en in de gevangenis is beland, zullen je 60 minuten waarschijnlijk voorbij zijn. Dit kun je checken door te kijken of je cakes goudbruin zijn. Is dit het geval en doet je oven een wanhopige poging om gehoord te worden, dan kun je de springvormen uit de oven halen. Let wel op: als je de springvormen uit de oven haalt en je bent blij met je vingers, dan kun je beter ovenhandschoenen of pannenlappen gebruiken.
We zullen dan nu, casual chic de chocolade gaan smelten, op de zogenaamde ‘au bain marie’ manier. Ik zal je gerust stellen, dat klinkt moeilijker dan het is. Zet een pan water op en hang daar boven een (glazen)kom. (zorg wel dat de stoom weg kan) Stop hier de pure en de melk chocola in, de warmte van de stoom en van het water zal de chocola smelten. Blijf goed roeren en voeg een beetje melk toe. Wanneer je denkt dat je chocoladesaus hopeloos verloren is, ben je op de goede weg. Op dit moment voeg je nog een beetje melk toe, tot je saus weer glad word.
Zet nu je fornuis uit en doe een greep naar de meest stevig uitziende cake. Dit wordt je onderlaag (niet je ondergang). Smeer hier eerst ongeveer een vierde van de gesmolten pure/melk chocola op, dan een dikke laag jam (het liefst de hele pot in één keer) en dan weer een vierde chocola. Leg hier de tweede cake bovenop. Smeer deze zo vol met de overgebleven chocoladesaus dat het er ontzettend ranzig uitziet en aan alle kanten druipt. Dan ben je op de goede weg.
Maak nu de aardbeien schoon (kijk goed of er geen Siamese tweelingen tussen zitten zoals bij ons) en scalpeer ze (haal het kroontje eraf).
Drapeer deze nu in een kunstig patroon á la Rembrandt, op je taart. En dek ze daarna toe met een prachtig, vet en dik laagje geraspte witte chocolade!
Serveer hem op je mooiste schaal (of die van je moeder) en kijk uit dat je je vingers er niet bij opeet!
Variatietips; je kunt de jam ook vervangen door witte chocolade, voor een enorm machtige maar toch heerlijke driedubbele chocoladetaart!
Review: Horrorpops - Kiss Kiss Kill Kill
Vanuit Denemarken (én Amerika) veroveren the HorrorPops, onder leiding van Patricia Day en Kim Nekroman, de wereld met hun goddelijke mix van Psychobilly, Punk en een beetje Ska. Ook hun nieuwste album is weer een product van onschatbare waarde. Ik heb een aantal maanden terug voor het eerst een nummer van dit album gehoord en mijn liefde ervoor heeft nooit afgenomen.
De HorrorPops-sfeer valt al duidelijk af te lezen van de albumcover. De geweldige leadzangeres siert de voorkant en op de achtergrond zie je een iets dat een fragment uit een horrorfilm lijkt te zijn. De verdere illustraties zijn ook heel creatief bedacht, bijvoorbeeld een kwaadaardige Patricia Day die een snelweg om zeep helpt.
Eerder had ik het album "Bring it on!" al gekocht. Dit album beviel me erg goed, maar ik denk dat er bij deze HorrorPops toch sprake is van een overtreffende trap. Het album telt twaalf nummers en is een grote mix van Rockabilly em Horror Punk met een creepy tintje.
De HorrorPops staan bekend om hun nummers die over films gaan. Ook op dit album zijn er daarvan weer enkele te vinden, waaronder 'Thelma and Louise' en 'Hitchcock Starlet'. Mijn persoonlijke favorieten zijn Missfit, Boot to Boot en Heading for the Disco. Het is wel erg jammer dat dit de enige nummers zijn waar ik écht energie van krijg. Maar natuurlijk kan de rest er ook zeker mee door en het is en blijft gewoon een geweldige plaat.
Op de schaal van 1 tot 10: 11!
De HorrorPops-sfeer valt al duidelijk af te lezen van de albumcover. De geweldige leadzangeres siert de voorkant en op de achtergrond zie je een iets dat een fragment uit een horrorfilm lijkt te zijn. De verdere illustraties zijn ook heel creatief bedacht, bijvoorbeeld een kwaadaardige Patricia Day die een snelweg om zeep helpt.
Eerder had ik het album "Bring it on!" al gekocht. Dit album beviel me erg goed, maar ik denk dat er bij deze HorrorPops toch sprake is van een overtreffende trap. Het album telt twaalf nummers en is een grote mix van Rockabilly em Horror Punk met een creepy tintje.
De HorrorPops staan bekend om hun nummers die over films gaan. Ook op dit album zijn er daarvan weer enkele te vinden, waaronder 'Thelma and Louise' en 'Hitchcock Starlet'. Mijn persoonlijke favorieten zijn Missfit, Boot to Boot en Heading for the Disco. Het is wel erg jammer dat dit de enige nummers zijn waar ik écht energie van krijg. Maar natuurlijk kan de rest er ook zeker mee door en het is en blijft gewoon een geweldige plaat.
Op de schaal van 1 tot 10: 11!
vrijdag 13 augustus 2010
Dagje Nederland.
Het is een mooie dag. Vandaag heb ik afgesproken met mijn vriendin Zora (overigens niet een vriendin als in relatie, maar meer als in 'persoon waarmee je gestoord kan doen') en we hebben al een heel plan bedacht om een rondreis te maken door Nederland.
Na me gigantisch te hebben verslapen en om half 9 op te staan, wat betekent dat ik nog een halfuur heb om te aankleden, douchen, tanden poetsen, inpakken, fietsen en weet ik het, sta ik om kwart over 9 bij de bushalte. Gelukkig is Zora ook te laat en hoef ik me dus niet te verantwoorden. Ik krijg mijn verjaardagsgeld (beter laat dan nooit en geld is altijd leuk) van haar en dan besluiten we op de fiets te springen. De weg naar station Almere Centraal verloopt volgens plan en we zijn er om iets voor half 10.
We besluiten meteen een kaartje te kopen bij het loket, waar we een uiterst opmerkelijke man aantreffen achter de balie. De man ziet eruit alsof hij net iets heel smerigs heeft moeten eten. De chagrijnigheid spat van zijn gezicht af en op een sarcastische toon vraagt hij; "Wat kan ik voor u doen?"
Het personeel bij NS wordt echt elke keer vriendelijker.
Zora vertelt dat we een treinkaartje nodighebben naar Rotterdam, Breda en Den Haag. De man is vrij traag van begrip en slaat eerst alleen de eerste twee plaatsen aan. Daarna besluit hij ons van Rotterdam terug naar Almere te sturen en daarna raadt hij ons toch maar een NS Zomertoer van 45 euro aan, iets dat zo'n 23 euro duurder is aangezien Zora in het bezit is van een kortingskaart en een ledenpas.
De man lijkt het te begrijpen als we zeggen dat het ook anders kan en slaat de plaatsen aan. "Dat is van 40 euro alstublieft," zegt hij op verveelde toon.
Zora legt uit dat het bedrag ongeveer door tweeën moet worden gedeeld en eindelijk snapt de man het. We hebben ons treinkaartje bemachtigd. Een treinkaartje waarop, heel droog, Almere Centrum - Almere Centrum staat.
We besluiten eerst nog even naar de markt te gaan om wat te eten te halen. Zora haalt 5 appelkoeken, 2 appelflappen en 2 croissantjes met vet spul erin (wel lekker trouwens), ik hou het bij twee zure snoep dingen.
We gaan nog even naar de Plus, slaan een voorraad Energy drink in en vertrekken naar het station. De reis naar Rotterdam gaat vrij snel en na een korte tijd lopen we al rond in de Rotterdamse Bijenkorf, terwijl we druk bezig zijn met ons platte, bekakte en Friese accent oefenen. Voor we weer naar buiten gaan, kopen we een brownie. Dan besluiten we de trein te pakken naar Primark, al hebben we geen idee waar die is. Gelukkig is een aardige vrouw bereid met ons mee te lopen.
Eenmaal in de Primark aangekomen besef ik waarom mensen deze winkel als 'de hel' omschrijven. Overal zijn mensen. Serieus. Elke vierkante meter wordt benut, elk rek wordt bruut leeggerukt. Producten onder de 5 euro vliegen over de toonbank (en dat zijn er veel) en met moeite weet ik twee shirts en een blousachtig ding te pakken te krijgen. Maar dan is er een nieuw fenomeen; de kassa! Er wordt omgeroepen welke kassa vrij is, om verdere rijen te voorkomen! Er gaat een wereld voor me open.
Eenmaal buiten zijn we dolgelukkig met onze spullen. Ik heb nog een paar schoenen voor mijn broertje (mijn maat was er niet maar ik moest ze tóch hebben) meegenomen en daar houdt het dan ook bij op. We nemen snel de trein terug naar Rotterdam, waar we meteen de volgende trein nemen; die richting Breda.
In Breda is het vrijwel uitgestorven. We vragen bij het station aan een vriendelijk uitziend meisje of ze ons de weg naar het centrum kan wijzen. Daarop antwoordt ze in een haast onverstaanbaar Brabants dialect; "Nou, dan heb je doar een poahrruk en doarnoast een uuh soort lecherkazearna." Na wat kleine giechels te hebben onderdrukt gaan we dan ook richting het park met de legerkazerne, in de hoop dat het meisje dat bedoelde.
En ja hoor, dat bedoelde ze! In een mum van tijd hebben we het centrum bereikt. Het valt ons op dat Breda een erg leuke, gezellige stad is; de terrasjes zitten allemaal vol en je hoort overal pratende mensen. Jammergenoeg is het al over vijven en zijn alle winkels ongeveer gesloten. Ook hebben we nog niet gegeten. Gouden oplossing; de Bijenkorf. Die is namelijk tot zes uur open.
Na ons korte vergrijp aan het heerlijke voedsel stappen we weer in onze trein (grappig, nu klinkt het net alsof ie echt van ons is!). Ik vind het jammer dat het zo laat is, volgens mij is Breda een heel leuke stad waar je een dag mee kunt vullen. Toch moeten we gaan. We hebben namelijk gereserveerd in 'de piratenbar' in scheveningen en daarna willen we graag nog even naar Schollenpop.
Als we in Den Haag aankomen, zien we op het bord boven ons hoofd staan dat onze tram over één minuut komt. Feestje! Niet dus, de tram komt namelijk helemaal niet. Niet na een minuut, niet na twee... Ook niet na een halfuur. Gelukkig vinden we daarna wel een tram en komen we -rijkelijk laat maar heelhuids- in scheveningen aan. Daar wacht ons een leuke verrassing. De keuken van de bar zou namelijk om negen uur dicht gaan en wij komen aan om tien over negen, maar er wordt alsnog voedsel voor ons klaargemaakt. Veel keus hebben we niet; er is één menu.
Ik begin met een biertje en eet daarbij brood met kruidenboter. Ik denk na over hoe de kruidenboter in elkaar zit (aangezien het een veganistisch restaurant is) en we worden verrast door een oude bekende van Zora.
Na het brood (en ons tweede biertje) krijgen we een groot bord dat vol ligt met allemaal heel spannende gerechten. Gerechtjes waarvan je in eerste instantie geen idee hebt wat ze nu eigenlijk zijn. Gelukkig is het allemaal erg lekker, behalve de sla. Maar dat ligt niet aan de koks. Ik haat sla gewoon.
We sluiten het eten af met een lekkere fruitsalade en besluiten af te rekenen. We zijn welgeteld elf euro kwijt. ELF. Niet voor alleen het hoofdgerecht. Voor alles bij elkaar. Plus drank. De hemel voor krentenkakkers.
Na dit heerlijke etentje besluiten we nog even langs te wippen bij Schollenpop. Hier zit echter een maar aan vast; we moeten allebei incognito. En dus besluit Zora de volledige rol van 'Metalbarbie' op zich te nemen. Ik ben de metalhead in oefening. Druk gruntend (lees: enge geluiden makend) komen we aan op het festivalterrein, waar een geweldige band staat op te treden. De mensen zijn blij, ik ben blij. Het valt me zelfs op dat één van de bandleden erg op Jemina Pearl lijkt, de zangeres van een van mijn lievelingsbands (Be your own PET).
Een tijdje later, na gefaald te hebben in onze missie om met een woeste metalhead op de foto te gaan, keren we terug naar de tramhalte en later het station van Den Haag. We rijden richting Amsterdam Centraal, verorberen een appelflap en verkeren in de waan dat we er bijna zijn. Niet dus.
Onze eerste trein op Amsterdam Centraal komt niet. Er is niks afgelast of misgegaan, om de één of andere miraculeuze reden komt hij gewoon niet. De volgende (een uur later) komt wel, maar die zit zo vol dat we naar een ander perron moeten verhuizen.Ik begin behoorlijk chagrijnig te worden gezien het feit dat ik nu al heerlijk had kunnen slapen, maar dat helpt helaas niet. Het schiet niet op en rond kwart voor drie 's nachts zit ik op de fiets naar huis. Onderweg kom ik nog een overstekende cavia tegen, om vervolgens rond drie uur thuis aan te komen. Compleet kapot.
En met als klap op de vuurpijl een preek van mijn ouders, natuurlijk.
Na me gigantisch te hebben verslapen en om half 9 op te staan, wat betekent dat ik nog een halfuur heb om te aankleden, douchen, tanden poetsen, inpakken, fietsen en weet ik het, sta ik om kwart over 9 bij de bushalte. Gelukkig is Zora ook te laat en hoef ik me dus niet te verantwoorden. Ik krijg mijn verjaardagsgeld (beter laat dan nooit en geld is altijd leuk) van haar en dan besluiten we op de fiets te springen. De weg naar station Almere Centraal verloopt volgens plan en we zijn er om iets voor half 10.
We besluiten meteen een kaartje te kopen bij het loket, waar we een uiterst opmerkelijke man aantreffen achter de balie. De man ziet eruit alsof hij net iets heel smerigs heeft moeten eten. De chagrijnigheid spat van zijn gezicht af en op een sarcastische toon vraagt hij; "Wat kan ik voor u doen?"
Het personeel bij NS wordt echt elke keer vriendelijker.
Zora vertelt dat we een treinkaartje nodighebben naar Rotterdam, Breda en Den Haag. De man is vrij traag van begrip en slaat eerst alleen de eerste twee plaatsen aan. Daarna besluit hij ons van Rotterdam terug naar Almere te sturen en daarna raadt hij ons toch maar een NS Zomertoer van 45 euro aan, iets dat zo'n 23 euro duurder is aangezien Zora in het bezit is van een kortingskaart en een ledenpas.
De man lijkt het te begrijpen als we zeggen dat het ook anders kan en slaat de plaatsen aan. "Dat is van 40 euro alstublieft," zegt hij op verveelde toon.
Zora legt uit dat het bedrag ongeveer door tweeën moet worden gedeeld en eindelijk snapt de man het. We hebben ons treinkaartje bemachtigd. Een treinkaartje waarop, heel droog, Almere Centrum - Almere Centrum staat.
We besluiten eerst nog even naar de markt te gaan om wat te eten te halen. Zora haalt 5 appelkoeken, 2 appelflappen en 2 croissantjes met vet spul erin (wel lekker trouwens), ik hou het bij twee zure snoep dingen.
We gaan nog even naar de Plus, slaan een voorraad Energy drink in en vertrekken naar het station. De reis naar Rotterdam gaat vrij snel en na een korte tijd lopen we al rond in de Rotterdamse Bijenkorf, terwijl we druk bezig zijn met ons platte, bekakte en Friese accent oefenen. Voor we weer naar buiten gaan, kopen we een brownie. Dan besluiten we de trein te pakken naar Primark, al hebben we geen idee waar die is. Gelukkig is een aardige vrouw bereid met ons mee te lopen.
Eenmaal in de Primark aangekomen besef ik waarom mensen deze winkel als 'de hel' omschrijven. Overal zijn mensen. Serieus. Elke vierkante meter wordt benut, elk rek wordt bruut leeggerukt. Producten onder de 5 euro vliegen over de toonbank (en dat zijn er veel) en met moeite weet ik twee shirts en een blousachtig ding te pakken te krijgen. Maar dan is er een nieuw fenomeen; de kassa! Er wordt omgeroepen welke kassa vrij is, om verdere rijen te voorkomen! Er gaat een wereld voor me open.
Eenmaal buiten zijn we dolgelukkig met onze spullen. Ik heb nog een paar schoenen voor mijn broertje (mijn maat was er niet maar ik moest ze tóch hebben) meegenomen en daar houdt het dan ook bij op. We nemen snel de trein terug naar Rotterdam, waar we meteen de volgende trein nemen; die richting Breda.
In Breda is het vrijwel uitgestorven. We vragen bij het station aan een vriendelijk uitziend meisje of ze ons de weg naar het centrum kan wijzen. Daarop antwoordt ze in een haast onverstaanbaar Brabants dialect; "Nou, dan heb je doar een poahrruk en doarnoast een uuh soort lecherkazearna." Na wat kleine giechels te hebben onderdrukt gaan we dan ook richting het park met de legerkazerne, in de hoop dat het meisje dat bedoelde.
En ja hoor, dat bedoelde ze! In een mum van tijd hebben we het centrum bereikt. Het valt ons op dat Breda een erg leuke, gezellige stad is; de terrasjes zitten allemaal vol en je hoort overal pratende mensen. Jammergenoeg is het al over vijven en zijn alle winkels ongeveer gesloten. Ook hebben we nog niet gegeten. Gouden oplossing; de Bijenkorf. Die is namelijk tot zes uur open.
Na ons korte vergrijp aan het heerlijke voedsel stappen we weer in onze trein (grappig, nu klinkt het net alsof ie echt van ons is!). Ik vind het jammer dat het zo laat is, volgens mij is Breda een heel leuke stad waar je een dag mee kunt vullen. Toch moeten we gaan. We hebben namelijk gereserveerd in 'de piratenbar' in scheveningen en daarna willen we graag nog even naar Schollenpop.
Als we in Den Haag aankomen, zien we op het bord boven ons hoofd staan dat onze tram over één minuut komt. Feestje! Niet dus, de tram komt namelijk helemaal niet. Niet na een minuut, niet na twee... Ook niet na een halfuur. Gelukkig vinden we daarna wel een tram en komen we -rijkelijk laat maar heelhuids- in scheveningen aan. Daar wacht ons een leuke verrassing. De keuken van de bar zou namelijk om negen uur dicht gaan en wij komen aan om tien over negen, maar er wordt alsnog voedsel voor ons klaargemaakt. Veel keus hebben we niet; er is één menu.
Ik begin met een biertje en eet daarbij brood met kruidenboter. Ik denk na over hoe de kruidenboter in elkaar zit (aangezien het een veganistisch restaurant is) en we worden verrast door een oude bekende van Zora.
Na het brood (en ons tweede biertje) krijgen we een groot bord dat vol ligt met allemaal heel spannende gerechten. Gerechtjes waarvan je in eerste instantie geen idee hebt wat ze nu eigenlijk zijn. Gelukkig is het allemaal erg lekker, behalve de sla. Maar dat ligt niet aan de koks. Ik haat sla gewoon.
We sluiten het eten af met een lekkere fruitsalade en besluiten af te rekenen. We zijn welgeteld elf euro kwijt. ELF. Niet voor alleen het hoofdgerecht. Voor alles bij elkaar. Plus drank. De hemel voor krentenkakkers.
Na dit heerlijke etentje besluiten we nog even langs te wippen bij Schollenpop. Hier zit echter een maar aan vast; we moeten allebei incognito. En dus besluit Zora de volledige rol van 'Metalbarbie' op zich te nemen. Ik ben de metalhead in oefening. Druk gruntend (lees: enge geluiden makend) komen we aan op het festivalterrein, waar een geweldige band staat op te treden. De mensen zijn blij, ik ben blij. Het valt me zelfs op dat één van de bandleden erg op Jemina Pearl lijkt, de zangeres van een van mijn lievelingsbands (Be your own PET).
Een tijdje later, na gefaald te hebben in onze missie om met een woeste metalhead op de foto te gaan, keren we terug naar de tramhalte en later het station van Den Haag. We rijden richting Amsterdam Centraal, verorberen een appelflap en verkeren in de waan dat we er bijna zijn. Niet dus.
Onze eerste trein op Amsterdam Centraal komt niet. Er is niks afgelast of misgegaan, om de één of andere miraculeuze reden komt hij gewoon niet. De volgende (een uur later) komt wel, maar die zit zo vol dat we naar een ander perron moeten verhuizen.Ik begin behoorlijk chagrijnig te worden gezien het feit dat ik nu al heerlijk had kunnen slapen, maar dat helpt helaas niet. Het schiet niet op en rond kwart voor drie 's nachts zit ik op de fiets naar huis. Onderweg kom ik nog een overstekende cavia tegen, om vervolgens rond drie uur thuis aan te komen. Compleet kapot.
En met als klap op de vuurpijl een preek van mijn ouders, natuurlijk.
zondag 8 augustus 2010
Een geweldig gesprek op msn
12:19:42 Alex Tess. : Ik zou oppassen
12:19:44 Alex Tess. : vooral jij
12:19:48 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Een bondgenoot van de evil kiwi!
12:19:53 Alex Tess. : want jij hebt hem op heterdaad betrapt!
12:19:54 Alex Tess. : jaa!
12:20:14 Alex Tess. : jij hebt dingen gezien die je niet had mogen zien
12:20:23 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken:
12:20:28 Alex Tess. : je verkeerd hoogst waarschijnlijk in levens gevaar
12:20:32 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Is het te laat?
12:20:34 Alex Tess. : het was leuk je gekend te hebben
12:20:39 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Ga ik dood?!
12:20:44 Alex Tess. : mag ik je horrorpops shirt als jij dood bent?
Status gewijzigd in Inactief (12:20:44)
12:20:51 Alex Tess. : ik denk het wel
12:20:54 Alex Tess. : sorry
12:22:32 Alex Tess. : ben je er nog?!
12:22:40 Alex Tess. : of heeft de cavia je al gevonden?
12:22:44 Alex Tess. : MAAAAAAX?
Status gewijzigd in Beschikbaar (12:23:10)
12:23:29 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Ik ben er.
12:23:37 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Ik heb nieuws.
12:23:43 Alex Tess. : vertel maar.
12:23:57 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Het is hier geweldig
12:24:05 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Als in de hemel
12:24:05 Alex Tess. : max, waar ben je
12:24:10 Alex Tess. : ben je boven?
12:24:14 Alex Tess. : deed het pijn?
12:24:16 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Ik heb me aangesloten
12:24:21 Alex Tess. : heb je een wit licht gezien?
12:24:22 Alex Tess. : NEE
12:24:26 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Sluit je aan, alex.
12:24:29 Alex Tess. : NEE
12:24:34 Alex Tess. : NOOIT
12:24:35 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Laat je overhalen.
12:24:39 Alex Tess. : NEE
12:24:42 Alex Tess. : WAAROM NOU
12:24:45 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Het is zoveel beter hier.
12:24:46 Alex Tess. : MAAAAHX :"(
12:24:48 Alex Tess. : KOM TERUG
12:24:51 Alex Tess. : ALSJEBLIEFT
12:24:55 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Iedereen is zo aardig
12:24:59 Alex Tess. : NIET WAAAAAAAAAR
12:25:01 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: En nog beter...
12:25:02 Alex Tess. : ZE DOEN MAAR ALSOF
12:25:08 Alex Tess. : ZE ZIJN GEMEEN
12:25:09 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Ze hebben koekjes.
12:25:13 Alex Tess. : EN VERMOORDEN MENSEN
12:25:17 Alex Tess. : IK HEB OOK KOEKJES
12:25:19 Alex Tess. : MAX
12:25:24 Alex Tess. : laat me niet alleen!
12:25:28 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Het is hier geweldig
12:25:37 Alex Tess. : nee, dat lijkt maar zo.
12:25:38 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Je zult het leuk vinden
12:25:44 Alex Tess. : niet waar!
12:26:00 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: O jawel
12:26:05 Alex Tess. : ik zal me nooit aansluiten
12:26:11 Alex Tess. : nooit. hoor je me!
12:26:19 Alex Tess. : ik sterf nog liever
12:26:29 Alex Tess. : dan dat ik me aan hun kant verschaar
12:26:33 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Je bent al gestorven
12:26:37 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: En ik ook
12:26:54 Alex Tess. : hebben ze de wereld al in het zware gat gevlogen?
12:26:54 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Het is enkel een kwestie van keuzes maken
12:27:01 Alex Tess. : god
12:27:01 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: En dit is de goede
12:27:02 Alex Tess. : het gaat snel
12:27:05 Alex Tess. : veelste snel
12:27:06 Alex Tess. : nee
12:27:09 Alex Tess. : ik kies niet
12:27:11 Alex Tess. : niet voor jullie
12:27:14 Alex Tess. : niet voor hun
12:27:20 Alex Tess. : ik vecht tot het bittere eind
12:27:36 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: De strijd is al verloren
12:27:39 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Geef oo
12:27:45 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Het kan nog
12:28:25 Alex Tess. : NEE!
12:29:46 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Het is te laat
12:30:26 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Weigeren maakt het alleen moeilijker voor jezelf
12:30:32 Alex Tess. : Max luister
12:30:35 Alex Tess. : luister naar me
12:30:41 Alex Tess. : ze hebben je hoofd over genomen
12:30:46 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Nee
12:30:48 Alex Tess. : en de boel geherprogrameerd
12:30:51 Alex Tess. : je bent nog niet dood
12:30:53 Alex Tess. : je maakt nog een kans
12:30:57 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Ik heb dit zelf gedaan
12:30:58 Alex Tess. : maar je moet je verzetten
12:31:01 Alex Tess. : als je je niet verzet
12:31:04 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Helemaal zelf
12:31:07 Alex Tess. : dan moet ik je vermoorden
12:31:15 Alex Tess. : je bent een gevaar voor de mensheid
12:31:17 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Dat gebeurt niet
12:31:30 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Want je zult me nooit meer zien
12:31:40 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: De mensheid bestaat niet
12:31:44 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Alleen jij
12:31:53 Alex Tess. : wie hoor ik dan praten beneden?
12:32:06 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Ga gerust kijken
12:32:19 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Je zult het antwoord niet vinden
12:32:23 Alex Tess. : jullie zullen nooit winnen
12:32:24 Alex Tess. : nooit!
12:19:44 Alex Tess. : vooral jij
12:19:48 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Een bondgenoot van de evil kiwi!
12:19:53 Alex Tess. : want jij hebt hem op heterdaad betrapt!
12:19:54 Alex Tess. : jaa!
12:20:14 Alex Tess. : jij hebt dingen gezien die je niet had mogen zien
12:20:23 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken:
12:20:28 Alex Tess. : je verkeerd hoogst waarschijnlijk in levens gevaar
12:20:32 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Is het te laat?
12:20:34 Alex Tess. : het was leuk je gekend te hebben
12:20:39 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Ga ik dood?!
12:20:44 Alex Tess. : mag ik je horrorpops shirt als jij dood bent?
Status gewijzigd in Inactief (12:20:44)
12:20:51 Alex Tess. : ik denk het wel
12:20:54 Alex Tess. : sorry
12:22:32 Alex Tess. : ben je er nog?!
12:22:40 Alex Tess. : of heeft de cavia je al gevonden?
12:22:44 Alex Tess. : MAAAAAAX?
Status gewijzigd in Beschikbaar (12:23:10)
12:23:29 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Ik ben er.
12:23:37 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Ik heb nieuws.
12:23:43 Alex Tess. : vertel maar.
12:23:57 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Het is hier geweldig
12:24:05 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Als in de hemel
12:24:05 Alex Tess. : max, waar ben je
12:24:10 Alex Tess. : ben je boven?
12:24:14 Alex Tess. : deed het pijn?
12:24:16 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Ik heb me aangesloten
12:24:21 Alex Tess. : heb je een wit licht gezien?
12:24:22 Alex Tess. : NEE
12:24:26 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Sluit je aan, alex.
12:24:29 Alex Tess. : NEE
12:24:34 Alex Tess. : NOOIT
12:24:35 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Laat je overhalen.
12:24:39 Alex Tess. : NEE
12:24:42 Alex Tess. : WAAROM NOU
12:24:45 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Het is zoveel beter hier.
12:24:46 Alex Tess. : MAAAAHX :"(
12:24:48 Alex Tess. : KOM TERUG
12:24:51 Alex Tess. : ALSJEBLIEFT
12:24:55 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Iedereen is zo aardig
12:24:59 Alex Tess. : NIET WAAAAAAAAAR
12:25:01 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: En nog beter...
12:25:02 Alex Tess. : ZE DOEN MAAR ALSOF
12:25:08 Alex Tess. : ZE ZIJN GEMEEN
12:25:09 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Ze hebben koekjes.
12:25:13 Alex Tess. : EN VERMOORDEN MENSEN
12:25:17 Alex Tess. : IK HEB OOK KOEKJES
12:25:19 Alex Tess. : MAX
12:25:24 Alex Tess. : laat me niet alleen!
12:25:28 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Het is hier geweldig
12:25:37 Alex Tess. : nee, dat lijkt maar zo.
12:25:38 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Je zult het leuk vinden
12:25:44 Alex Tess. : niet waar!
12:26:00 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: O jawel
12:26:05 Alex Tess. : ik zal me nooit aansluiten
12:26:11 Alex Tess. : nooit. hoor je me!
12:26:19 Alex Tess. : ik sterf nog liever
12:26:29 Alex Tess. : dan dat ik me aan hun kant verschaar
12:26:33 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Je bent al gestorven
12:26:37 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: En ik ook
12:26:54 Alex Tess. : hebben ze de wereld al in het zware gat gevlogen?
12:26:54 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Het is enkel een kwestie van keuzes maken
12:27:01 Alex Tess. : god
12:27:01 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: En dit is de goede
12:27:02 Alex Tess. : het gaat snel
12:27:05 Alex Tess. : veelste snel
12:27:06 Alex Tess. : nee
12:27:09 Alex Tess. : ik kies niet
12:27:11 Alex Tess. : niet voor jullie
12:27:14 Alex Tess. : niet voor hun
12:27:20 Alex Tess. : ik vecht tot het bittere eind
12:27:36 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: De strijd is al verloren
12:27:39 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Geef oo
12:27:45 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Het kan nog
12:28:25 Alex Tess. : NEE!
12:29:46 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Het is te laat
12:30:26 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Weigeren maakt het alleen moeilijker voor jezelf
12:30:32 Alex Tess. : Max luister
12:30:35 Alex Tess. : luister naar me
12:30:41 Alex Tess. : ze hebben je hoofd over genomen
12:30:46 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Nee
12:30:48 Alex Tess. : en de boel geherprogrameerd
12:30:51 Alex Tess. : je bent nog niet dood
12:30:53 Alex Tess. : je maakt nog een kans
12:30:57 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Ik heb dit zelf gedaan
12:30:58 Alex Tess. : maar je moet je verzetten
12:31:01 Alex Tess. : als je je niet verzet
12:31:04 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Helemaal zelf
12:31:07 Alex Tess. : dan moet ik je vermoorden
12:31:15 Alex Tess. : je bent een gevaar voor de mensheid
12:31:17 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Dat gebeurt niet
12:31:30 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Want je zult me nooit meer zien
12:31:40 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: De mensheid bestaat niet
12:31:44 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Alleen jij
12:31:53 Alex Tess. : wie hoor ik dan praten beneden?
12:32:06 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Ga gerust kijken
12:32:19 ~ [b]muxeh misery[/b] REDRUM ik wil bij de hema werken: Je zult het antwoord niet vinden
12:32:23 Alex Tess. : jullie zullen nooit winnen
12:32:24 Alex Tess. : nooit!
vrijdag 6 augustus 2010
Een stomme gebeurtenis
Italië, juli 2010. Ik zit in mijn luie stoel, mijn ouders gaan weg om een plaatsje te bekijken en ik blijf liever zitten omdat ik misselijk ben door de warmte (40 graden). Lijkt op zich niets mis mee. Is het wel. Deze dag is namelijk een aankondiging van de hel die me te wachten staat.
Die middag komen ze terug en doen verslag van wat ze allemaal hebben gezien en gedaan, gevolgd door een "Ohja, Max! We hebben nog een leuke winkel voor jou gezien! Heel artistiek enzo."
Dit is het ergste dat je tegen me kan zeggen. Deze woorden maken me namelijk obsessief en meteen word ik achtervolgd door de naam van het plaatsje; Desenzano.
Na uren smeken heb ik mijn ouders dan eindelijk zover. Ze (of eigenlijk mijn vader) willen er nog een keer heen, mits ik op de fiets ga. Onder het motto "bewegen is leuk en gezond", een motto waar ik het niet helemaal mee eens ben, maargoed.
Enkele dagen later zit ik op de fiets, vastberaden om die tien kilometer af te leggen om in Desenzano aan te komen. Het is een best simpele tocht, al ga ik door de bergen heen, waarover ik me dan ook verbaas.
Eenmaal aangekomen in Desenzano drink ik in no-time een flesje water leeg tegen de hitte. Daarna gaan we op zoek naar die befaamde winkel. Deze vinden we in de meest donkere uithoek van het plaatsje, nog iets waarover ik me verbaas.
Eenmaal binnengekomen lijkt het hier sterk op wat voor mij de hemel zou kunnen zijn (oh, ik ben een atheïst dus wees niet bang voor gelovig gezwets); overal shirts. Vaak van bands en met een knipoog. Zo zie ik bijvoorbeeld een shirt van de band 'the Killers', met daarop Osama Bin Laden en andere moordenaars. Ik vind het op zich wel goed gevonden, maar zal zo'n shirt nooit dragen. Ik koop het dan ook niet.
Aangezien de rest van de shirts 20 euro en duurder is, besluit ik mijn budget te beperken tot 20 euro. En laat ik daar nou net een geweldig shirt voor vinden; een shirt van Sex Pistols, licht aangepast door de kunstenares en heel erg awesome. Ik koop het meteen en neem het trots weer mee op de fiets.
Dan besef ik dat ik mezelf de hele heenweg voor de gek heb gehouden. Het landschap liep toen namelijk bijna onmerkbaar geleidelijk af, wat betekent dat ik nu bergop moet fietsen. 10 kilometer lang. Ik ben dan ook dood als we weer terug zijn. Maar, gelukkig, denk ik, was het het meer dan waard. Die gedachte houd ik vast tot ik een week later weer in Nederland ben.
Ik loop daar de H&M binnen en het eerste dat me opvalt is een shirt dat verdacht veel lijkt op het shirt dat ik in Italië heb gekocht. Fijn, mijn shirt is 'in'. Dat draag ik dus voorlopig niet meer.
Die middag komen ze terug en doen verslag van wat ze allemaal hebben gezien en gedaan, gevolgd door een "Ohja, Max! We hebben nog een leuke winkel voor jou gezien! Heel artistiek enzo."
Dit is het ergste dat je tegen me kan zeggen. Deze woorden maken me namelijk obsessief en meteen word ik achtervolgd door de naam van het plaatsje; Desenzano.
Na uren smeken heb ik mijn ouders dan eindelijk zover. Ze (of eigenlijk mijn vader) willen er nog een keer heen, mits ik op de fiets ga. Onder het motto "bewegen is leuk en gezond", een motto waar ik het niet helemaal mee eens ben, maargoed.
Enkele dagen later zit ik op de fiets, vastberaden om die tien kilometer af te leggen om in Desenzano aan te komen. Het is een best simpele tocht, al ga ik door de bergen heen, waarover ik me dan ook verbaas.
Eenmaal aangekomen in Desenzano drink ik in no-time een flesje water leeg tegen de hitte. Daarna gaan we op zoek naar die befaamde winkel. Deze vinden we in de meest donkere uithoek van het plaatsje, nog iets waarover ik me verbaas.
Eenmaal binnengekomen lijkt het hier sterk op wat voor mij de hemel zou kunnen zijn (oh, ik ben een atheïst dus wees niet bang voor gelovig gezwets); overal shirts. Vaak van bands en met een knipoog. Zo zie ik bijvoorbeeld een shirt van de band 'the Killers', met daarop Osama Bin Laden en andere moordenaars. Ik vind het op zich wel goed gevonden, maar zal zo'n shirt nooit dragen. Ik koop het dan ook niet.
Aangezien de rest van de shirts 20 euro en duurder is, besluit ik mijn budget te beperken tot 20 euro. En laat ik daar nou net een geweldig shirt voor vinden; een shirt van Sex Pistols, licht aangepast door de kunstenares en heel erg awesome. Ik koop het meteen en neem het trots weer mee op de fiets.
Dan besef ik dat ik mezelf de hele heenweg voor de gek heb gehouden. Het landschap liep toen namelijk bijna onmerkbaar geleidelijk af, wat betekent dat ik nu bergop moet fietsen. 10 kilometer lang. Ik ben dan ook dood als we weer terug zijn. Maar, gelukkig, denk ik, was het het meer dan waard. Die gedachte houd ik vast tot ik een week later weer in Nederland ben.
Ik loop daar de H&M binnen en het eerste dat me opvalt is een shirt dat verdacht veel lijkt op het shirt dat ik in Italië heb gekocht. Fijn, mijn shirt is 'in'. Dat draag ik dus voorlopig niet meer.
Promises, promises.
HIYA! Hier zijn dan de foto's die ik jullie beloofd had. Voilá!
Dit is, zoals je hoogstwaarschijnlijk kunt zien, een foto van een draaimolen. Toen ik de foto maakte, vond ik dat de draaimolen een beetje creepy was omdat hij helemaal verlaten en stil was. Daarom kwam ik op het volgende idee;
Ik maakte de draaimolen spookachtig! Ik heb eerst met veel geklooi met hue/saturation en color balance gezorgd dat het leek alsof de foto 's nachts was genomen. Daarna heb ik de lichtinval een beetje bewerkt voor een spookachtig effect. Ik vind de foto wel gelukt, al is er iets misgegaan met de kwaliteit en lijkt het daardoor alsof hij niet echt is (voor mij dan).
Deze foto is niet zo heel erg bijzonder. Hier heb ik gewoon een beetje zitten kloten om hem er warmer uit te laten zien. Dat heb ik bij de volgende foto ook gedaan;
De foto met de draaimolen is overigens genomen in Salo, de andere foto's zijn gemaakt in Verona (?) en Peschiera. Ik heb ze allemaal tijdens mijn vakantie in Italië gemaakt en ik moet zeggen dat ik er best trots op ben.
Dit is, zoals je hoogstwaarschijnlijk kunt zien, een foto van een draaimolen. Toen ik de foto maakte, vond ik dat de draaimolen een beetje creepy was omdat hij helemaal verlaten en stil was. Daarom kwam ik op het volgende idee;
Ik maakte de draaimolen spookachtig! Ik heb eerst met veel geklooi met hue/saturation en color balance gezorgd dat het leek alsof de foto 's nachts was genomen. Daarna heb ik de lichtinval een beetje bewerkt voor een spookachtig effect. Ik vind de foto wel gelukt, al is er iets misgegaan met de kwaliteit en lijkt het daardoor alsof hij niet echt is (voor mij dan).
De foto met de draaimolen is overigens genomen in Salo, de andere foto's zijn gemaakt in Verona (?) en Peschiera. Ik heb ze allemaal tijdens mijn vakantie in Italië gemaakt en ik moet zeggen dat ik er best trots op ben.
Ziekelijke photoshopverslaving
Hoipiepeloi, jippiejajee. Woehoe! Hier ben ik weer! Sorry dat ik jullie in de steek heb gelaten, maar dat ga ik nu weer goedmaken. En wel met een bekentenis. Een heel schokkende bekentenis.
Ik ben verslaafd aan photoshop. Het is de keiharde waarheid en stiekem schaam ik me er ook wel een beetje voor, maar god wat een geweldig programma is dat. Ik verwacht min of meer dat je nu iemand voor je ziet die elke oneffenheid in zijn gezicht probeert weg te photoshoppen. Nee, zó ben ik nou ook weer niet. Ik ben meer van het sfeermaken. Mooie kleuren geven, lichtinval bewerken, etc.
En gisteren ben ik daar dus de hele dag mee bezig geweest. Aangezien ik vandaag vrij weinig tot niets te doen heb, zou het zomaar kunnen dat er nog zo'n dag aankomt. Ik post binnenkort wel even wat voorbeelden van wat ik zoal doe.
Bye for now!
Ik ben verslaafd aan photoshop. Het is de keiharde waarheid en stiekem schaam ik me er ook wel een beetje voor, maar god wat een geweldig programma is dat. Ik verwacht min of meer dat je nu iemand voor je ziet die elke oneffenheid in zijn gezicht probeert weg te photoshoppen. Nee, zó ben ik nou ook weer niet. Ik ben meer van het sfeermaken. Mooie kleuren geven, lichtinval bewerken, etc.
En gisteren ben ik daar dus de hele dag mee bezig geweest. Aangezien ik vandaag vrij weinig tot niets te doen heb, zou het zomaar kunnen dat er nog zo'n dag aankomt. Ik post binnenkort wel even wat voorbeelden van wat ik zoal doe.
Bye for now!
Het grote vervolg
Hallo daar, lief gedrocht van de maatschappij. De vorige keer had ik beloofd dat er meer sappige informatie over mij kwam. Well, ik heb me aan die belofte gehouden. Veel leesplezier, nieuwsgierigaard!
BEKIJK INFO
BEKIJK INFO
Abonneren op:
Posts (Atom)