2011

Helaas is de baggertijd van kerst al afgelopen en is nu de tijd aangebroken voor vele goede voornemens (die toch niemand waar maakt). De goedheiligman der goede voornemens heeft ook mij niet overgeslagen, want ik heb een hele waslijst van dingen die ik volgend jaar anders wil doen.

Voornemen 1 : productiviteit
Ik wil het komende jaar veel productiever te werk gaan. Ik heb in 2010 naar mijn mening veel te weinig gepresteerd en als ik ooit wil worden toegelaten op een kunstacademie, moet ik toch echt verder een portfolio opbouwen.

Voornemen 2 : afspraken
Ik ben veel te soepel met afspraken maken. Ik slik vrijwel alles als zoete koek en dat hoeft niet. Mensen zeggen bij mij heel snel af en dat vind ik jammer. Ik wil het komende jaar veel doortastender te werk gaan en zorgen dat mensen hun afspraken nakomen. En natuurlijk, als ze dat niet doen, een passende straf vinden.

Voornemen 3 : levensstijl
Ik ben er de afgelopen tijd al mee bezig geweest, maar ik wil mezelf een betere levensstijl aanmeten. Ik leef veel te ongezond en dan duurt je leven niet erg lang. Daarnaast voel ik me ook lang niet altijd 'fris'.
Ik heb in december al behoorlijk op mijn eetpatroon gelet en meer fruit gegeten, maar ik wil in 2011 ook weer meer gaan sporten en buiten zijn.

Voornemen 4 : genieten
Ik moet het mezelf niet zo moeilijk maken en meer van dingen genieten. Ik ga dit jaar proberen vaker mijn brein uit te zetten en rust te zoeken, want in 2010 is er geen moment geweest waarin mijn pessimisme niet de macht had en dat heeft tot enige rampzalige gevolgen geleid.

Voornemen 5 : veel geld verdienen en leuke dingen doen
Dit laatste punt hoef ik eigenlijk niet uit te leggen; leuke dingen doen is leuk! En als ik iets leuk vind, zal ik minder snel met verschrikkelijke gedachtes komen. Veel leuke dingen doen dus!

Zo ziet -hopelijk- 2011 eruit.
(Zo'n waslijst was het dus ook weer niet, al is dit niet alles...)

Most wonderful time of the year? My ass.

We hebben natuurlijk de jaarlijkse dosis hits al ruimschoots geïnhaleerd en hartstochtelijk meegezongen, de vele kilo's er al bij gewerkt voor het feest ook maar is begonnen en last but not least, al een fortuin uitgegeven aan boodschappen.
Het zal je niet ontgaan zijn dat ik het over kerst heb. Maar is kerst nou eigenlijk wel zo mooi als iedereen beweert? Ik geef hierop een heel eerlijk antwoord: nee.

'Kerstmis', zoals de oorspronkelijke naam luidt, is van origine een kerkelijk feest. Dat is dan meteen Argument Nummer Een: de kerk is niet goed. Naar mijn mening dan.
Niet dat we veel aandacht besteden aan het verhaal achter kerst -begrijp me niet verkeerd, dat hoeft ook niet- maar het kan toch ook iets anders zijn dan nepgezelligheid en onverantwoord vreten?
Dat is dan meteen mijn tweede argument. Kerst is helemaal niet gezellig. Tenminste... Het kleine deel van de dagen dat je aan tafel zit met je familie, dát is gezellig. Maar dat is (naar schatting) 1/20 van het hele 'kerstfeest'.
Bij ons is het namelijk zo dat kerst staat voor 'Kloten En Rigoureus Snauwen voor het Tafelen'. Tijdens de voorbereidingen wordt hier wat afgesnauwd. Iedereen wordt boos en chagrijnig.

Eigenlijk kan ik ze ook geen ongelijk geven, de kerstboodschappen van dit jaar kostten namelijk zo'n 450 euro...

Wat weet je nou eigenlijk over mij?

Mijn persoonlijkheid in een aantal punten

1. Mijn naam is Max. Ik heb geen idee wat mijn ouders ertoe heeft gedreven om me zo te noemen, maar daar ben ik al heel lang overheen. Een naam is niets anders dan een paar letters. Dit wist je natuurlijk al, maar ik schrijf graag decadent en als dat niet mag, probeer ik het in elk geval netjes te houden.

2. Ik heb het al zestien jaar volgehouden op de aarde (en de aarde met mij). Over een paar maanden word ik zeventien. Ironisch genoeg is dat in februari, de maand die ik het meest haat.

3. Ik heb een schokkend goed geheugen. Ik herinner me heel veel en er zijn ook dingen die ik gewoon nooit vergeet. Als iemand iets verkeerds tegen me zegt, weet ik dat jaren later nog steeds. Aan de andere kant vergeet ik dingen die me niet interesseren vrij snel als ik er te weinig aandacht aan besteed.

4. Ik ben een nachtmens. Ik vind de nacht heel inspirerend en het liefst zou ik overdag slapen en 's nachts allemaal mysterieuze dingen schrijven en tekenen.

5. Ik ben enorm pessimistisch. Ik ben zo'n persoon die zou zeggen "als iets mis kan gaan, gaat het ook mis". Dit zorgt aan de ene kant voor weinig teleurstelling, maar maakt me tegelijkertijd ook een beetje moedeloos.

6. Als het niet goed met me gaat, heb ik er heel veel moeite mee om dat te vertellen. Ik ben een erg gesloten persoon en ik vertrouw mensen ook niet zo snel. Als iemand wil weten wat er met me aan de hand is, moet hij of zij van goede huize komen. Sommige dingen moet je als het ware uit me sleuren.

7. Ik ben heel artistiek en poëtisch. Als het kan houd ik me dag en nacht bezig met kunst en literatuur. Gek genoeg lees ik vrij weinig, terwijl ik schrijven heel leuk vind.

8. Mijn brein staat nooit uit. Nu kunnen er allerlei biologen zijn die gaan schreeuwen dat die opmerking dom was, maar ik denk niet dat er heel veel mensen zijn die zoveel nadenken als ik. Ik ben dag en nacht in gedachten verzonken en soms denk ik zoveel na dat ik vergeet in slaap te vallen.

9. Als je boos op me bent, zeg het dan. Ik ben heel koppig en zal niet doorvragen als je zegt dat je niet boos op me bent, al weet ik nog zo goed dat het zo is.

10. Ik ben ongelooflijk wispelturig en kan geen keuzes maken. Toch verandert mijn mening over sommige dingen niet.

11. Mijn politieke voorkeur is links. Já, ik heb een politieke voorkeur.

12. Ik heb geen flauw idee wat ik later wil gaan doen, er zijn veel te veel dingen die ik leuk vind.

13. 's Avonds ben ik een geheel ander mens dan overdag, en dan heb ik het niet over uitgaan.

14. Ik voel me over het algemeen ouder dan mijn leeftijdsgenoten, omdat ik het gevoel heb dat ik rationeler kan denken en me met geheel andere dingen bezighoud.

15. Muziek is voor mij een heel goed medicijn tegen stress, maar zelf ben ik totaal niet muzikaal.

16. Ik heb altijd een hekel gehad aan mensen die paarden ophemelen. Ik kan ongelooflijk agressief worden als iemand het over "mijn paardjes" heeft. Het zijn enorm dikke knollen, get over it.

17. Ik ben heel impulsief. Ik krijg op de vreemdste momenten ideeën en daar ben ik dan ook vaak met geen mogelijkheid van af te brengen. Een goed voorbeeld is mijn kapsel, waarvan ik drie dagen geleden besloot dat ik het helemaal anders wilde.

18. Ik ben tegen drugs en sigaretten, maar ik drink weleens een glaasje.

19. Ik kan erg goed zien en horen.

20. Ik heb soms enorm neurotische buien.

21. Mijn liefde voor dieren is over het algemeen groter dan die voor mensen, ik walg van ons soort. Toch ben ik geen vegetariër, simpelweg omdat ik denk dat ik daar te zwak voor ben. Ik ben wel tegen bont.

22. Het is moeilijk om er achter te komen hoe ik precies in elkaar zit en om eerlijk te zijn denk ik niet dat er iemand is die dat kan.

23. Ik ben het over het algemeen oneens met wetenschappers. Naar mijn mening hebben ze een te sterke 'niet verder kijken dan je neus lang is'-mentaliteit.

24. Ik ben ongelooflijk slecht in wiskunde en exacte vakken, wat wellicht 23 verklaart.

25. Mijn grootste angst is pijn.

26. Daarentegen heb ik een vrij hoge pijngrens.

27. Ik heb een broertje. We lijken voor geen centimeter op elkaar.

28. Tegen mij liegen is heel moeilijk, ik heb je vrijwel altijd door. Zelf kan ik het overigens totaal niet.

29. Ik ben een kattenmens.

30. Mijn fantasie is enorm.

31. Veel mensen vinden me raar en daar geniet ik van.

32. Ik kijk heel makkelijk door mensen heen. Je hoeft me geen enorm verhaal te vertellen voor ik weet wat je probleem is.

33. Ik heb zelf ook redelijk veel problemen.

34. Ik kan me mateloos irriteren aan onzekerheid en pubergedrag, wat misschien verklaart waarom ik me ouder voel dan de rest.

35. Soms ben ik veel te aardig tegen mensen.

36. Ik vind het vrij makkelijk om met volwassenen te praten, maar met leeftijdsgenoten heb ik daar vaak moeite mee. Mijn vrienden durf ik wél veel te vertellen, maar die zijn op twee mensenhanden te tellen.

37. Op sommige momenten heb ik erg sadistische humor.

38. Ik ben van nature erg sarcastisch en cynisch. Veel mensen die ik ken snappen dat niet en vatten daardoor snel dingen verkeerd op.

39. Ik ontbijt 's ochtends met drie boterhammen en een kop warme thee.

40. Mijn ouders zijn geabboneerd op twee kranten. Daarvan lees ik er één.

41. Er is iets dat ik al heel lang op mijn blog wil zetten. Iets dat ik er niet op zet omdat ik twijfel.

42. Ik ben verliefd op de jaren '50. Tenminste, op de kleding, sfeer en muziek.

43. Ik ben een enorm fan van horrorfilms.

44. Ik luister veel naar Psychobilly, een combinatie van de twee voorgaande punten die is gemixt met punkgeluiden.

45. Ik ben een ramp in relaties.

Ik wil een tattoo.

Menig mens dat zichzelf als verstandig beschouwt zal hierbij waarschijnlijk zijn hoofd hebben geschud en zijn weggegaan, maar ik ben blij dat jij, als onverstandig mens, hier bent gebleven.

Ik wil een tattoo.

Dit klinkt waarschijnlijk als een enorm puberaal idee, maar ik heb hier een aantal jaar over nagedacht en ik vraag me af waarom ik het (naast de mening van mijn ouders) niet zou doen. Nou kreeg ik een tijd geleden ook nog eens een geweldig idee, wat de drang nog groter maakt.
De tattoo die ik wil is namelijk...
Een sleutelgat.
Niet zomaar een sleutelgat, maar een minuscuul, pikzwart, simpel sleutelgat. Op de binnenkant van mijn pols.

Ik las ooit een quote die zei dat de periode waarin je de tattoo hebt laten zetten beter is dan de boodschap en daar ben ik het ook helemaal mee eens, maar helaas zit er ook nog een verhaal achter. Ik ben namelijk een erg gesloten persoon en het lijkt alsof niemand de sleutel heeft om me te 'openen'. Het is een deel van mijn persoonlijkheid en het is eigenlijk een deel waar ik vrij weinig moeite mee heb.

Nu maar hopen op een goede smoes om het ook daadwerkelijk te doen.

Aanschouw mijn levenloze lichaam. Ik ben niet dood, enkel gestorven. Diep als mijn gedachten, zwart als mijn gemoed, zo kleurt dit meer jouw intrige. Ik zweef, althans, lijk te zweven. Het water draagt me met zijn miljoenen armen. Dit inktzwarte meer is niet wat het lijkt.
Jij ziet golven, duizenden golven. Wind die de sparren zachtjes heen en weer laat wiegen, romantisch geritsel vormend. Je ziet duizenden stukken riet die weg lijken te zakken in de beweeglijke  bodem. Duizenden kleine vuurvliegjes. Je denkt dat het prachtig is. Je hebt het fout.
Want dit meer is slechts het einde. Van jou, van ons. Van niets.
Van alles.

Weg

In de bus. Ik zit hier maar een beetje, doelloos. Of nouja, ik weet wat mijn doel is. Mijn doel is, net zoals dat van iedereen, aankomen op de gewenste bestemming. En dus zit ik hier. Uren. Dagen. Jaren.
Het duurt zo verdomd lang voor ik die bestemming bereik.
Ik zit er nog steeds. Natuurlijk. Wat moet ik anders.

De bus is niet eens mooi. Sterker nog, hij is verschrikkelijk. Alles is grijs en bijna alle verlichting is kapot. Soms wordt het grijs onderbroken door een enkele tekening die een walgelijk, misselijk tafereel vertoont, maar verder blijft het grijs. De ramen zijn vies, maar net niet vies genoeg om me aan het uitzicht te onttrekken.

Dat is prachtig. Bijna onwerkelijk mooi. Het is duidelijk zichtbaar dat de zon daar in alle glorie schijnt, zijn best doet om het meest opvallende aspect van het kleurrijke landschap te zijn. Het landschap waar alles bloeit, jong is. Waar hersenen taboe zijn.

Maar ik zit in de bus. Het licht dringt niet door.
Ik word omringd door mensen waarvan ik hou. Mensen die me steunen, hun best voor me doen. Maar er is iets vreemds.
Ze vinden de bus prachtig.
Magnifiek.
Ze kunnen hun ogen er niet van af houden, zo prachtig vinden ze de bus. Voor hen lijkt de bus mooier dan de wereld erbuiten. Ik kan zien dat ze ervan houden, maar hoe dat komt is mij een raadsel.
Ik vind het nog steeds verschrikkelijk. De reis lijkt alleen maar langer te duren en eigenlijk begint mijn doel steeds meer te vervagen. Want is dat doel wel wat ik precies wil?

Ik zou zo graag uitstappen. Zó graag. Zonder de buschauffeur ook maar aan te kijken. Maar het zijn deze mensen die me ervan weerhouden. De mensen die ik liefheb. Die deze bus zo'n prachtige plek vinden.
En daarom wacht ik op mijn eindbestemming. Dagen. Jaren. Eeuwen.
Maar de twijfel is er. Blijft toeslaan.
Altijd.

Achterlijk onderwijs

Hallo daar, lieve lezer! Ja, je ziet het goed, dit is mijn tweede post vandaag! Maar juich niet te vroeg, het onderwerp is een stuk minder vermakelijk dan dat van mijn vorige post.
Ik las net namelijk een artikel op nu.nl dat me ongelooflijk agressief heeft gemaakt. Het gaat over onderwijs en ik weet dat dit in Nederland veel te wensen overlaat, maar dit slaat toch echt alles.
De hoofdgedachte van het artikel is "er moeten geen HAVO-profielen zonder wiskunde zijn". In mijn ogen betekent dat zoiets als "iedereen die niet goed in wiskunde is moet naar het VMBO".

In het scholensysteem van Nederland is het zo dat je in de bovenbouw uit een aantal verschillende profielen kunt kiezen. Dat houdt in dat je kunt kiezen uit een aantal vakkenpakketten en keuzevakken.
Onder deze profielen vallen meestal een profiel met techniek, een profiel met gezondheid, een profiel met economie en een profiel met cultuur. In dit laatste profiel is wiskunde op HAVO niveau niet verplicht en ik vind dat dit zo moet blijven.
Je kiest immers niet voor niets een cultuurprofiel. De mensen die dit profiel kiezen hebben dan ook vaker aanleg voor taal dan voor cijfertjes. Sterker nog, de meesten hebben dit laatste helemaal niet.

Bovendien staat in het artikel dat het doel van deze ingreep is "Nederland niet meer terrein te laten verliezen op kennisgebied", maar is dat niet juist wat je doet als je mensen zo'n vak oplegt? De meeste mensen zullen hier waarschijnlijk in falen en de motivatie is dan waarschijnlijk ook ver te zoeken, wat hoogstwaarschijnlijk weer leidt tot een lager slagingspercentage.

Daarnaast is helemaal nooit gezegd dat het "KENNISGEBIED" enkel bestaat uit exacte vakken. Dat zijn echt niet de meest belangrijke onderdelen en sommige mensen vinden hun weg daar ook niet in. Ik denk dat intelligentie vrij weinig te maken heeft met aanleg.
Hiervan ben ik zelf een levend voorbeeld: ik heb vier jaar VWO gedaan en zit dit jaar in 4 HAVO. Ik kan met een gerust hart zeggen dat ik niets te klagen had over mijn cijfers, maar doordat ik faalde in wiskunde kon ik hier helemaal niks mee. Ik had een prachtig diploma kunnen halen als dat vak me niet door mijn strot was geduwd.

Tot slot slaat het natuurlijk helemaal nergens op om iedereen een vak op te leggen dat enkel bij een bepaalde tak van de economie past, of in elk geval in de hoeveelheid waarin het nu wordt aangeboden. Bij HAVO al helemaal, dat gaat gewoon te ver.

Conclusie: achterlijk idee.

Wat denken ze hier nou werkelijk mee te bereiken? Veel VMBO'ers kweken?

Vergeetachtig

Soms vergeet je de stomste dingen. Dingen die niet van levensbelang zijn, maar wel belangrijk voor je goede humeur, en vooral om dit te behouden.
Zo'n moment had ik vandaag. Ik vergat iets ontzettend doms en heb daar de hele dag last van gehad.

Nadat ik 's ochtends was opgestaan (lees: mijn ogen dwangmatig openhield en van de trap naar beneden strompelde) begon ik aan mijn dagelijkse routine: drie bruine boterhammen met beleg, een kopje thee, krantje erbij... Een heel normale ochtend.
Ook het inpakken van mijn tas en het douchen ging vrij makkelijk.
Het was de stap die erna kwam. De stap na het douchen. Wat doe je na het douchen? Ja, afdrogen, natuurlijk. Maar daarna?
Ik weet dat voor sommige mensen een uitzondering gemaakt kan worden, maar vaak komt hierna het aankleedproces. Onderbroeken, sokken, broeken, shirts...
Juist. Ik heb expres niets méér gezegd omdat ik daar vanochtend ook niet aan dacht: ik vergat mijn vest.

Ik vind het altijd bijzonder intrigerend als ik iets vergeet. Ik ga mezelf dan altijd filosofische vragen stellen. Bijvoorbeeld "wat is vergeten?" en "waarom vergeten mensen dingen?".
Ik vraag me achteraf altijd af waarom ik dat zo interessant vind, maar dat is weer een ander verhaal. Het was niet mijn idee om jullie lastig te vallen met filosofie, nee, het was eerder mijn plan om jullie opnieuw lastig te vallen met wat 'geeky' feitjes over het brein. God, wat hou ik van de menselijke psyche. Bijna als in wetenschappelijk. Al heb ik natuurlijk niet het talent en geheugen om ook maar iets in (het exacte deel van) die richting te doen.

Volgens mijn grote liefde Wikipedia ligt dit aan het kortetermijngeheugen. Ik lijd gelukkig niet aan amnesie, want dat zou betekenen dat ik hele dagen of gebeurtenissen zou vergeten.

"De informatie die binnenkomt wordt voor korte tijd (bijvoorbeeld een half uur) bewaard (zie kortetermijngeheugen). Een goed voorbeeld is het onthouden van een (niet al te groot) boodschappenlijstje. Soms gebruikt men hiervoor ook de term werkgeheugen. Het werkgeheugen is echter dynamischer en omvat o.a. ook het vermogen bepaalde bewerkingen toe te passen op de opgeslagen informatie. Het is mogelijk om ongeveer 7 items te onthouden in het werkgeheugen (kortetermijngeheugen). Echter, deze 7 items zijn wel uit te breiden, dit wordt chunking genoemd. Zo is het mogelijk dat twee items een zin vormen of men kan een ezelsbruggetje gebruiken, zoals een acroniem (het vormen van een woord aan de hand van de beginletters van de items die onthouden moeten worden). Zo is het al snel mogelijk om 12 tot 13 items in het werkgeheugen te onthouden."

Ik denk dat ik hieruit wel kan concluderen dat dat met mijn geheugen iets anders zit. Mijn werkgeheugen is dat van een dooie slak. Misschien wel van een blokje kaas. Of van milieuvervuilend afval. Maargoed, daar heb ik nu ook vrij weinig aan.

Want ik heb het de hele dag koud gehad.

Geniet van mijn gedaante in de stilte van het geruis.
Laat mij nooit meer los met je innig schone blik, de doodsangst die jouw lichaam ontsierde, althans, tijdelijk. Laat ons dit diep begraven, in ons brein en in onze gedachten. Laat ons hieraan voor altijd terugdenken.
Laat ons lachen naar de regen, sterven op de maan. Laat onze agonie slechts verstrengelen, wees één met mij.