Hoeveel ik ervoor zou doen om in mist op te gaan. Om mijn voeten over talloze roodgekleurde bladeren te zien zweven. Om de kale takken gestreeld te zien worden door de heldere lucht.
Wat ik er al niet voor zou doen om me met jou, met jullie, met niemand door dit bos voort te bewegen, urenlang fluisterend over woorden die nooit gesproken zijn. Of juist wel, herinneringen koesterend.
Wat zou ik er wel niet voor over hebben om met jou de zon te zien opkomen, de dauwdruppels te voelen bij het schijnbaar ontwaken.
Alles.
Wist je dat maar.
Wauw, dat heb je heel mooi geschreven;)!
BeantwoordenVerwijderen♥
BeantwoordenVerwijderen