Waar dit stukje wel over gaat zal de raadselachtige titel misschien al verklapt hebben. Ik weet namelijk niet hoe het komt, maar ik heb een natuurlijke afkeer tegen de kledingstijl van indie kids en aangezien dat toch wel een beetje een trend aan het vormen is kon ik het niet laten om jullie te informeren over deze wereldkwellende heerschappij.
Ik doel hiermee vooral op de kleding van jongens.
Iedereen heeft ze wel eens gezien. Van die jongens die met een akoestische gitaar rondlopen en er een beetje anders uitzien dan de rest. Dat laatste is -vrees ik- momenteel niet heel erg meer van toepassing, maar de gitaar is er. Meestal.
 | |
| Dit is vreselijk. :( |
Wat ze dragen is overigens totaal niet mannelijk, wat ik jammer vind. Er valt namelijk een hoop uit mannelijke kleding te halen en je hoeft er niet als een jongetje bij te lopen om als modieus te worden beschouwd (want daar gaat het in de meeste gevallen om), veel mensen zijn echter te lui om hun eigen stijl te zoeken en kopiëren daarom maar klakkeloos die van andere jongetjes (of gewoon mensen natuurlijk, want niet alleen indie kids doen dit).
Dan komen er nog de pastelkleuren. Die dragen ze in overvloed. Alle kleuren die deze mensen dragen zijn van die verwassen mengseltjes die er een beetje kneuterig uitzien. Ik kan het niet helpen, maar ik heb gewoon steeds het idee dat ik naar een paspop in een kinderwinkel sta te kijken.
Ik weet dat ik aan het generaliseren ben en daar ga ik nu mee ophouden. Ik zou nog honderduit kunnen kletsen over groepsgevoel, saaie muziek, geitenwollen sokken et cetera, maar ik denk dat de boodschap wel is overgekomen.
Cardigans, petieterige schoentjes, smalle schoudertjes: van mij mag het allemaal wel iets minder soft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten