Respect?

Vijf minuten geleden was het. De bel ging.
Twee mensen, een oud mannetje en een vrouwtje (ze waren immers allebei klein) dat een beetje aan een cavia deed denken stonden met een zonnige lach voor de deur.
"Shit," dacht ik. "Daar zijn ze weer."

In de buurt waar ik woon, en eigenlijk in deze hele stad, komt het heel vaak voor dat mensen het evangelie of iets dergelijks verspreiden. En laat het nou net zijn dat ik daar enorm allergisch voor ben.
"Een hele zonnige dag mijnheer," was het eerste dat de oude man, enigszins stotterend, tegen me zei. "Wij zouden graag even met u willen praten over de God die er voor ons allen is."
Hoe haalt deze man het in zijn hoofd om mijn dag op die manier te laten beginnen? Stel je eens voor, stel je voor dat ik een minder ruimdenkend persoon was. Ik zou me hierdoor enorm beledigd gevoeld kunnen hebben.
Bij mij was er alleen sprake van irritatie, ik geloof immers niet echt ergens in (een beetje de "Ik geloof niet ergens in maar ik ontken ook niet dat het kan bestaan"-gedachte) en heb daar ook totaal geen behoefte aan.
Misschien ben ik wel een enorme ketter, maar volgens mij leven wij niet meer in de middeleeuwen, waar het vanzelfsprekend was dat je Katholiek of Protestant was.

"Nou sorry meneer, maar daar heb ik even geen zin in," was mijn antwoord, totaal terecht. Ik verwachtte dat de man daarna wel weg zou gaan, maar niets was minder waar.
"Nou, mijnheer, denkt u dan even na hoe wij dit beeld kunnen veranderen!"
Ik was met stomheid geslagen.
"Ik wil mijn denkbeeld niet veranderen en al helemaal niet voor een geloof dat me de strot door wordt geduwd, DOEI."
Zo. Die deur zat dicht.

Laat me nog eens herhalen wat ik ongetwijfeld al vijftigduizendeneen keer op mijn blog heb gezet; ik heb respect voor iedereen. Ongeacht ras, geslacht, geloof, geaardheid of denkbeelden. Ik vind dat mensen elkaar moeten accepteren voor wie ze zijn en moeten proberen zich waar nodig een beetje aan te passen zodat onze samenleving geen 'cage fighting' wordt. Maar moet dat respect dan niet wederzijds zijn?
Misschien ben ik nu wel heel onredelijk, maar alles dat ik van deze mensen verwacht is een beetje respect. Respect voor het feit dat ik niet ergens in geloof. Ik heb ook respect voor de mensen die wél ergens in geloven, dus erg onlogisch klinkt het niet.

Waarom is het dan zo moeilijk om niet met je gezwets in iemands persoonlijke omgeving binnen te dringen?