Alles lijkt pijn te doen. Niet zomaar pijn. Ik denk niet eens dat pijn het goede woord is. Het is de wraak die ik voel. De vloek die rust op mijn simpelweg stompzinnige gedrag.
En terwijl ik me dat besef hak ik erin. Ik doe mezelf meer pijn. Pijn voor het feit dat ik er weer in ben getrapt. Mijn leugens en de jouwe. Datgeen dat ik nooit meer dacht aan te kunnen zien. Toch zie ik het aan. Met grote pijn.
Waar het vandaan komt weet ik niet, maar ik voel zo’n enorme haat. Voor alle gebeurtenissen waar ik me vroeger aan vasthield. Die zijn afgebrokkeld en mij in het diepe hebben geworpen, waar ik met een harde krak terechtkwam en alle botten in mijn lijf brak.
Ik neem wraak op alles dat me dwarszit. Niets wordt overgeslagen.
En ik heb mezelf vermoord. Opnieuw.
----
Dit dook laatst op tussen mijn bestanden. Apart...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten