Zie hoe het zand jouw stralen omarmt. Hoe de kou jouw warmte nauwelijks wegneemt.
Zie de takken die je toezwaaien. Uitzwaaien, toezwaaien. Zie ze bladeren en hun gouden kleur, die jouw verandering reeds hebben erkend.
Niets is tegen jou. Het tij is nooit gekeerd.
Zie de vogels, hóór de vogels. Zie ze naar je fluiten. Zie de wind, het geruis van de golven. Voel de vergiffenis van al deze pracht.
Zie mij, in de golven. Zie mijn hand die jou streelt met duizend zandkorreltjes.
Zie mijn haar dat lichtjes beweegt onder de druk van jouw verzwegen ademhaling.
Neem afscheid. Afscheid van de wind. Zie mij verdwijnen.
Vergeet mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten