Je bloed vloeit als een waterval. Niets dan dit overweldigend moordspel brengt mij genot. Terwijl jij ligt te creperen van de pijn wordt mijn genot alleen maar heftiger. Je gilt en schreeuwt, probeert weg te komen. Ik sla je hard in je gezicht. En nog eens. Ik pak mijn gasbrander en steek je haar in de fik. Zo, kan je daar ook niet meer over zeiken. Voor ik het weet ben ik op dreef en ligt je hoofd een stuk verderop. Ik lach. HA!
Ik probeer je verkrampte handen open te vouwen, wat op zich nog een lastig proces is. Eén voor één ruk ik je dikke vingers eraf. Ik ga tot op het bot, letterlijk.
Eindelijk heb ik het ontfutseld. Het briefje. Ik geef je nog een laatste trap en kijk naar het bonnetje. "Zo, nu hoef ik mijn geld niet meer terug."
Ik lach. Duivels haast.
Ik lach als nooit tevoren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten