Ik heb een ongelooflijke hekel aan videogames. Dat is niet altijd zo geweest, toen ik 8 was vermaakte ik me kostelijk met mensen in elkaar rammen, eekhoorntjes afvuren op monsters en auto's laten crashen tijdens races.
Waarom dat nu niet meer zo is weet ik eigenlijk niet precies, hoewel ik denk dat ik er overheen ben gegroeid. Ik heb het idee dat ik wel iets beters te doen heb dan urenlang spelletjes spelen. Ik ken volwassenen die nog regelmatig gamen en dan vraag ik me af of ze niet iets beters te doen hebben. Ik vind het er altijd zo stom en kinderachtig uitzien.
Ook vind ik het grootste deel ook helemaal niet leuk. Ik kan bijvoorbeeld níet tegen oorlogsspelletjes. Ik denk dan altijd; een oorlog is geweest en die wil je toch niet herbeleven?
Ik las laats op twitter iets dat leek op "Net wat mensen neergeknald met COD, LOL."
Ik zie hier de 'LOL' helemaal niet van in, het gaat om iets dat op de gruwelijke werkelijkheid gebaseerd is. Op zulke momenten vraag ik me af hoe die persoon het zou vinden als ik hém even 'neerknalde', voor de 'LOL'.
Dat zijn niet de enige redenen, ik vind namelijk ook dat games ongelooflijk veel kostbare tijd vreten, om over geld maar niet te beginnen. Ook maken spelletjes mij over het algemeen tot een agressief monster. Ik kan er NIET tegen als ik verlies, dan ga ik tegen alles en iedereen om me heen schreeuwen en soms zelfs slaan.
Voor veel mensen werkt gamen ontspannend. Nou, voor mij dus niet.
Toch is er één spelletje dat me gelukkig maakt. Guitar Hero World Tour op de xbox. Wat een ongelooflijk geweldig iets is dat. Het is leuk op feestjes en mensen als ik kunnen zich helemaal inleven.
Dit is natuurlijk geen excuus om games minder verschrikkelijk te vinden. Ik zou heel goed zonder kunnen leven. Ja, zélfs zonder Guitar Hero.
Come on, maak je eigen leven spannend in plaats van je missie op Halo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten