Blugh

Ik zit de laatste tijd enorm veel over mijn toekomst na te denken en ik heb echt geen flauw idee wat ik wil. En een klas met ambitieuze leerlingen maakt het er niet beter op. Het lijkt alsof iedereen in mijn omgeving precies weet wat hij/zij wil. Dat is niet zo en dat weet ik zelf ook wel, maar het líjkt zo. Ze weten waarschijnlijk meer dan ik.
Ik weet van mezelf dat ik artistiek ben en droom ervan later mijn brood te verdienen met een eigen atelier of weet ik veel, maar ik moet realistisch zijn. Ik droom ervan om een kunstopleiding te doen, naar een kunstacademie te gaan, maar ik weet niet eens welke richting. Ik ben gek op tekenen, fotograferen, schrijven, gitaar spelen, filosoferen en... zucht. Teveel dus. Maar ga ik daar ooit mijn geld mee kunnen verdienen? Ik mag dan een pessimist zijn, ik vind mezelf vrij realistisch als ik zeg dat brood verdienen daarin niet makkelijk is. Daarom heb ik er over na gedacht of dit het wel is. Of ik niet iets anders moet doen.
En toch ben ik eruit. Welke kant ik op wil. Ik moet en zal die kunstopleiding doen. Ik moet en zal doen wat ik wil, wat mijn droom is. En ik wil er alles voor geven. Maar ik weet dat het ongelooflijk moeilijk is, wat er dan weer voor zorgt dat ik al mijn visie kwijt ben. Zelfvertrouwen kweken? Tegen mijn chronische zelfhaat kan waarschijnlijk niks op en al ga ik mezelf waarderen, bereik ik het dan wél ooit? Ik vind die gedachte zo onrealistisch. Maar ik vind dat ik het kan. En ik ga het ook proberen.
Maar zucht, wat als...
Nee.