Het menselijk brein is iets dat me dagelijks fascineert. Ik vraag me altijd af hoe wij, als mens, aan die vreemde kronkels in onze gedachten komen. Wat ik me het meest afvraag, is waarom wij ons in godsnaam zo ver verheven voelen boven elk ander schepsel.
De mens ziet zichzelf al onbeschrijfbaar lang als 'het intelligente soort'. Het is dan misschien zo dat wij, als mensen, met elkaar kunnen praten en enorm veel macht hebben, maakt dit ons 'het intelligente soort'?
Ik denk van niet. Want hoe je het ook wendt of keert, de mens blijft een dier. We onderscheiden onszelf van dieren, maar eigenlijk slaat dit helemaal nergens op. We hebben dezelfde manier van denken, we denken namelijk eerst aan onszelf en hoe we eten te pakken krijgen, waar we gaan slapen, etcetera. Alles wat daar bijkomt is menselijke, bedachte luxe en bijzaak.
Want hoe slim is de mens nou eigenlijk? Natuurlijk, we hebben een manier gevonden om elektriciteit te gebruiken, om ons sneller voort te bewegen dan het snelste zoogdier, we hebben voor vrijwel alles een oplossing. Maar er is één ding dat we niet kunnen, en dat is dingen houden zoals ze moeten zijn. We zijn gigantisch goed in dingen vernietigen, al helemaal als deze niet van ons zijn. We vernietigen de aarde en denken enkel en alleen aan onszelf. Meer hout nodig? Ach, dan kappen we een bos. Hoe zou het zijn als de apen ineens besloten onze huizen in de fik te steken zodat hun houtskoolvoorraad weer lekker wordt aangevuld? Het lijkt misschien een vreemd voorbeeld, maar dit is precies hoe ik erover denk.
We staan er eigenlijk nooit bij stil wat voor ravage we aanrichten en dat is erg. Heel erg.
Ik ben trouwens geen haar beter, ik denk ook dat daar geen uitzonderingen in zijn. Ik denk dat het in ons menszijn zit, hoe we zijn. Ik denk dat de mens een egocentrische machine is. Maar zo heeft iedereen zijn eigen mening en ik denk niet dat de mijne op deze manier heel veel zin heeft.
Ach, het is er in elk geval uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten